Naar aanleiding van onze buddyread oproep besloten Barbarella Parmentier (Hebban naam Vosje41811) en Erika Eggermont om samen De rozentuin van Corina Bomann te gaan lezen. Het was voor beiden de eerste keer dat zij zich waagden aan een buddyread. Na gedegen onderzoek bij eerdere buddyreads en leesclubs besloten de dames als basis de vragen van leesclubs te gebruiken en via Messenger met elkaar over hun leeservaring te praten.

Erika had De Rozentuin toevallig net gekocht toen ze onze oproep las en besloot dit boek aan te melden. Bij Barbarella stond het boek al in de kast en omdat meer boeken uit haar eigen kast wilde lezen was de keuze snel gemaakt.

Over De rozentuin

Alexa heeft zo lang ze zich kan herinneren een moeizame verstandhouding met haar moeder Cornelia. Als Cornelia onverwacht in een coma raakt, komt de verantwoordelijkheid voor haar moeder opeens zwaar op Alexa’s schouders te rusten.

Op zoek naar Cornelia’s papieren stuit Alexa op een aantal brieven die alles wat ze over haar moeder denkt te weten op losse schroeven zetten. In plaats van de stroeve en terughoudende persoon die Alexa kent, komt uit de brieven een warme, gepassioneerde vrouw naar voren, die de nodige rampen heeft overleefd.  Verbijsterd gaat Alexa op zoek naar wie Cornelia werkelijk is, en zo leert ze langzamerhand haar moeder beter kennen… en gaat ze eindelijk van haar houden.

Het samen lezen

In deze rare Corona-tijd hebben Barbarella en Erika meer tijd om te lezen en voor een digitale buddyread hoef je de deur niet uit. Een win-win situatie.

Erika: Lezen in tijden van Corona is heel leuk. Reizen zonder de zetel of wat ook te moeten verlaten en zonder geld op te doen. Reizen terwijl iedereen in zijn of haar kot moet blijven maar toch neemt het boek je mee op reis en laat je al je zorgen vergeten.

Barbarella: Ik heb altijd graag gelezen maar door mijn werk en het leven heb ik er niet altijd even veel tijd voor. Nu heb ik een aantal boeken kunnen lezen in minder dan een week, waar ik ze soms maar kan lezen in een maand.

Erika: Soms heb ik dagen dat ik minder vlot kan lezen dan andere dagen. Op tv en radio hoor je niets anders als ‘Corona dit, Corona dat’ en als ik dan verdiept ben in een boek, dan kan ik heel die Corona een tijdje vergeten.

Barbarella: Zo denk ik er ook over: eventjes verdwijnen van alles (en iedereen) en gewoon eventjes vergeten.

Cover en titel

Als eerste bogen de dames bogen zich over de cover en de titel. Vonden ze de titel een logische keuze of was een andere titel of cover misschien beter geweest?

Barbarella: Ik zie op deze cover heel veel natuurelementen. Bomen, gras en rozen (logisch gezien de titel van het boek). Ik ben altijd iemand die graag in de natuur is en deze cover gaf mij direct het gevoel dat ik daar in de tuin stond. De omslag is voor mij uiteindelijk de reden geweest waarom ik dit boek meegenomen heb. Dat, en natuurlijk ook de kleine prijs (komt uit de solden van de Kruidvat). Want zeg nu zelf een boek voor een spotprijs is toch altijd mooi meegenomen! Op de achtergrond staat ook een oud kasteel. Ik zou eerder gekozen hebben voor een prieeltje omdat dat voor mijn gevoel bij een park past. En op de achtergrond misschien nog een dijk, zodat je daar vanuit de rozentuin direct zicht op hebt. Als ik echt een andere titel zou moeten noemen, zou ik gekozen hebben voor ‘De zoektocht’.

Erika: Ik zag de omslag en was direct verliefd op de cover en moest dit dus hebben. En ook omdat het zo goedkoop in de Kruidvat lag, haha. Als alternatieve cover zou ik gekozen hebben voor een klein pittoresk huisje dat aan het water staat, naast een dijk, waar het dus doorheen is geslagen. En eventueel met een paar rozen in de hoek. Hoewel de titel me wel aanspreekt, vind ik hem een beetje misleidend omdat de rozentuin amper voorkomt. Zelf zou ik kiezen voor ‘De vloedgolf’ of ‘De vloed’, omdat deze vloed echt alles verandert in het leven van Cornelia en Rick. De zin op de cover, ‘Alexa en haar moeder hebben een moeizame relatie, maar kennen ze elkaar wel echt?’, maakte me mega benieuwd naar hun verhaal en hun geheimen. Na het lezen van de proloog was ik echt benieuwd naar dit 18-jarig meisje. Waarom moet ze per se op deze koude avond vertrekken? En zal alles wel goed komen?

Barbarella: Na het lezen van de proloog stelde ik mij ook die vragen.

Verwachtingen

Voor Barbarella was het de eerste keer dat ze een boek van Corina Bomann las. Ze had zelfs nog nooit eerder van haar gehoord. Erika was wel bekend met haar boeken en heeft van elk verhaal genoten. Wat waren hun verwachtingen voor dit verhaal?

Barbarella: Dat de zoektocht naar het verleden van de moeder, de dochter inzicht zal geven waarom de moeder bepaalde dingen wel of niet gedaan heeft en waarom de band zo slecht is.

Erika: Ik verwacht een leuk verhaal te lezen en ben benieuwd naar de verhalen/geheimen achter deze muren.

Personages

Er komen veel verschillende personages in het verhaal voor met uiteenlopende karakters en persoonlijkheden.

Erika: Dat maakt het verhaal leuker en echter. Zoals in elk verhaal heeft dit verhaal ook slechteriken maar de focus ligt hier niet op deze personages. Ze krijgen met de tijd wel een vermelding en worden er wel in besproken maar het is niet overheersend. Het is ook mooi en tof dat er sommige personages zo goed besproken worden met stukken flashbacks en stukken van het heden.

Schrijfstijl

Over de schrijfstijl van Corina Bomann zijn de dames het volmondig eens.

Barbarella: Dit is het eerste boek dat ik van haar lees maar ik vind het boek goed geschreven en vlot en makkelijk leesbaar. 

Erika: Ondertussen heb ik al een paar boeken van Corina Bomann gelezen, en elke keer geniet ik ervan. Ik vind het altijd tof om naar het verleden te gaan en daar de geheimen te ontrafelen die in het heden nog gevolgen hebben. Ik kijk dan ook enorm uit naar de trilogie die binnenkort verschijnt.

Eindoordeel

Barbarella: Mijn eindoordeel over het boek is dat ik het leuk vond. In het begin had ik het wel een beetje moeite met het schakelen tussen het heden en het verleden. Maar eens je er mee weg bent vind ik het een makkelijk te lezen boek. Ik kijk er ook naar uit om andere boeken van de schrijfster te lezen. Dat zal nog eens een tripje naar de bibliotheek worden, als die terug open is. En dus ook een nieuwe kaart aanvragen.

Erika: Ik vond het echt leuk. Het boek was spannend en ik heb er echt van genoten. En de buddy was ook leuk.

Voor herhaling vatbaar of eens maar nooit weer?

Het boek werd dus met een tevreden zucht dichtgeslagen, maar hoe is de buddyread Barbarella en Erika bevallen?

Barbarella: Ik vond het samen lezen heel plezant. Elk op haar eigen tempo. Op een gegeven moment liet Erika weten dat ze verder zat in het boek dan ik. Dat motiveerde mij toch om ondanks alles een tandje bij te steken en ook verder te lezen. Het praten over het boek tijdens het lezen vind ik ook heel leuk. Het heeft andere inzichten over hoe het boek in een zit en ook andere mening. Ik had dit gevoel ook bij de leesclub maar nu was het toch een beetje anders. Een beetje persoonlijker.

Erika: Geweldig vond ik dit. We vertelden dan dat we op die pagina zitten en dan lees je verder tot die pagina (of verder in mijn geval en was het boek opeens uit, oeps). Je kon dan samen bedenken wat de geheimen zijn en wat er gebeurd was waardoor alles veranderde. En dan kom je alles te weten en kan je het direct bespreken samen.

Via Messenger hadden de dames een levendige discussie. Een kleine bloemlezing:

Erika: We zijn buren.

Barbarella: Mijn oog was er juist ook op gevallen dat we buren zijn. Zalig.

Erika: Is het trouwens de bedoeling dat we een korte inhoud maken? Want nu heb ik de eerste hoofdstukken samengevat met wat spoilers maar dan zo mysterieus geëindigd dat je benieuwd bent om te lezen…

Barbarella: Dat kunnen we er gerust inzetten ja.

Erika: Tot nu toe vind ik de buddyread leuk :) :) :)

Barbarella: Ik ook :) :) :)

Erika: OMG ik weet alle geheimen! Ik kon niet stoppen het boek is net uit!

Barbarella: Ik heb het boek uitgelezen. Ik heb doorgelezen tot 02u40.

Barbarella: Ik had nooit geweten dat een buddyread zo leuk zou kunnen zijn. Zelfs tijdens Corona. Ik ben nu benieuwd geworden naar wat een buddyread na Corona zou kunnen zijn. Dat lijkt mij echt het ontdekken waard. En Erika als buddy was ook een heel leuk. Ik vond het ook best wel grappig om te weten dat we in het echte leven bijna ‘buren’ zouden kunnen zijn. Juist het water is het gene wat er tussen onze woonplaatsen in ligt (en een paar dorpjes maar die maken geen verschil).

Erika: Ja, het was echt heel leuk om te ontdekken dat we dicht bij elkaar wonen. En ik vond jou ook een leuke buddy. Ik zie ons al zitten op een terrasje met onze neus in het boek.  Elk met zijn eigen exemplaar met een glas fris op tafel. En dan aan elkaar vertellen hoever we zitten in het boek en bespreken wat er gebeurd is.  Hahaha, ik kan me de blikken van iedereen zo al voorstellen (iedereen zal ons dan zitten bekijken als twee zotten denk ik, niet slecht bedoeld hè! Dus we zullen na Corona nog eens een buddyread samen moeten doen.

Het is de dames dus uitstekend bevallen en leidt er waarschijnlijk zelfs toe dat ze de ervaring nog eens in levenden lijve dunnetjes over gaan doen.

Wil je na het lezen van deze leuke ervaring ook eens een buddyread doen? Kijk dan hier of je kan aansluiten bij een boek dat je in de kast hebt staan of meldt zelf een titel aan. Erika en Barbarella hebben er in ieder geval geen spijt van gekregen.