Zoals de afgelopen weken is gebleken, is november bij de Thriller Club Zweedse maand. Eerder verschenen duimpjesverslagen over de boeken uit de Joona Linna-serie van het auteursduo Lars Kepler. De bevindingen van de Thriller Club leden over Hypnose, Contract, Getuige, Slaap, Stalker en Jager zijn in eerdere artikelen terug te vinden. Het verslag van de nieuwste, Lazarus, volgt later deze maand. Het auteursduo schreef niet alleen boeken over inspecteur Linna. Tussendoor brachten zij een stand-alone uit, Playground, een totaal ander boek dan de Kepler-lezer was gewend. 

Uit de diverse reacties blijkt dat de meningen over dit boek enorm verschillen. Het sterrenstaatje op Hebban is een mooie weerspiegeling van deze verschillen. Tweeënveertig keer wordt het maximale aantal sterren gegeven, bijna evenveel als het minimale aantal, eenenveertig keer wordt één ster toegekend. Een totaal ander beeld dan dat van de eerdere (en ook latere) boeken van Lars Kepler. 

Hoofdpersonage in Playground is Jasmin Pascal-Anderson. Tijdens een NAVO-missie overlijdt ze. Voor even. Haar hart staat honderd seconden stil voor zij weer tot leven wordt gewekt. De herinnering aan wat zij tijdens deze seconden heeft beleefd, verandert haar toekomst voorgoed. Jaren na deze gebeurtenis raakt ze met haar moeder en haar vijf-jarige zoontje betrokken bij een ernstig auto-ongeluk. Als enige komt Jasmin bij bewustzijn. Haar moeder overlijdt. Haar zoontje is zo ernstig gewond dat zijn hart stilgezet moet worden om hem te kunnen redden. De herinneringen van Jasmin aan de seconden die zij heeft doorgebracht tussen leven en dood doen haar besluiten dat zij haar hart ook stil laat zetten zodat ze haar zoontje voor de poorten van de dood kan weghalen. 

Playground verscheen na Stalker, het vijfde boek in de Linna-serie. Het Zweedse echtpaar Alexandra en Alexander Ahndoril, dat achter het pseudoniem Lars Kepler verborgen gaat, laat in interviews weten dat Playground voor hen een persoonlijk verhaal is dat geschreven moest worden. Het idee ontstond toen de vader van Alex na een bypassoperatie een hartstilstand kreeg. Nadat hij weer tot bewustzijn was gewekt, vertelde hij over zijn bijna-dood-ervaring. Echter had deze niet als onderwerp de bekende tunnel met licht aan het eind, maar een oceaan. Een zwarte, gewelddadige plek waar een oorlog woedde.   

In Playground hebben ze deze onheilsplek een gezicht gegeven. Een Chinese havenstad waar corruptie, wreedheid en geweld hoogtij voeren, is de Hades voor Jasmin. De schrijvers hebben een stoere vrouw die door haar achtergrond gewend is het gevecht aan te gaan als hoofdpersonage gekozen, omdat een dusdanig personage als enige kans zou maken om de overtocht naar het dodenrijk te voorkomen. 

Waarom het boek zo dubbel is ontvangen, is mij een raadsel. Is het anders dan hun voorgaande werk? Ja, absoluut! Ik heb genoten van de boeken over Joona Linna. Ik kan niet wachten om Lazarus open te slaan. Toch is dit anders-zijn voor mij geen reden om deze stand-alone minder te vinden. Integendeel. Playground verraste mij. De sfeertekening van de onheilspellende havenstad waarin de dood aan de kade lag, is heel beeldend. Het boek roept erom om verfilmd te worden. Het muntje dat de oude Grieken na hun dood onder de tong kregen om de overtocht te kunnen maken, is vervangen door een modern visum. De personages worden grondig beschreven. Empathie kan niet uitblijven voor met name Jasmin. De vele zijpaden die zo kenmerkend zijn voor de Linna-boeken worden ook hier bewandeld. Als argument voor de mindere beoordeling wordt door een aantal ook een andere schrijfstijl genoemd. Voor mij is dit niet herkenbaar. De inhoud is totaal anders, maar de manier waarop deze wordt verteld, is wat mij betreft herkenbaar voor het duo, beeldend, korte zinnen, een hoofdpersonage dat enigszins bijzonder is, levensechte scènes ondanks een fantasierijke beschrijving. 

Bij het dichtslaan van het boek blijft de vrees hangen dat als de tijd is gekomen, de tunnel met licht toch niet blijkt te bestaan en dat in plaats daarvan een tumultueuze, chaotische, gewelddadige Chinese havenstad wacht. 

Het mag duidelijk zijn, wat mij betreft is Playground een absolute aanrader. Het belandde zelfs op mijn favorietenlijstje hier op Hebban. Wie heeft het nog meer gelezen? En wat is je mening? Ben je het eens of neig je naar die ene ster? 

Groetjes,
Silvia