Het slaperige Vigàta veert op wanneer een Zweeds-Italiaanse filmploeg de jaren vijftig wil doen herleven.
Blonde Zweden! Dat laat commissaris Montalbano koud, maar dan duikt er een film van een stuk muur op. Zes filmpjes, elk jaar één, van hetzelfde muurtje. Hij zou Livia opzoeken maar dit moet eerst uitgezocht worden, Livia moet even wachten.
Dan vallen twee gemaskerde mannen klas IIIB van de school binnen, schreeuwend en schietend. Niemand gaat dood maar Livia moet nog even wachten.
Citaat uit het boek: Bij het horen van die naam sprong de blonde beer op, hij liet zijn tanden nog harder knarsen, maar daarbij stootte hij nu ook keelklanken uit die eerder op leeuwengebrul leken dan op het gegrom van een beer. Onmiddellijk kwam ook de Zweedse producent overeind, hij pakte de beer bij zijn arm en wist hem, zacht in zijn oor fluisterend, weer in zijn stoel te krijgen.
