Was er toch wel wat over…

Ik ben akkoord met de stelling dat je elk boek in zijn tijdsperiode moet zien, en dat je van een boek uit de jaren ‘30 niet kan verwachten dat het voldoet aan de normen van 2025. Maaaar… Dit boek ging er voor mijn gevoel zelfs voor de jaren ‘30 zwaar over… Hoe er over zwarte mensen en over vrouwen gesproken wordt, vond ik echt te erg.

Daarnaast snap ik ook niet zo goed hoe dit boek als aanklacht geldt tegen de maatschappij. Er zitten inderdaad wel passages in die aan deze beschrijving voldoen (bijvoorbeeld het gedeelte waarin hij de absurditeit van de oorlog aanklaagt), maar er zitten ook best veel situaties in het boek waarin ik Bardamu zelf het minst sympathieke personage vind.

Naar schrijfstijl toe snap ik wel dat dit boek bekend is geworden - het heeft inderdaad iets bijzonders. Maar in dit geval compenseert schrijfstijl voor mij niet voldoende de afkeer die ik toch vrij vaak voelde…