Een mooi en rijkelijk verhaal

De in Zambia geboren Namwali Serpell (1980) heeft met De rook die dondert haar eerste roman op de markt gebracht en dit resulteerde direct in een pil van ruim 700 bladzijden.

Het verhaal speelt zich uitsluitend af in het geboorteland van de auteur en bestrijkt een lange periode van 1904 tot heden. In het verhaal maken we kennis met drie families die gedurende drie generaties met elkaar onlosmakelijk verbonden raken. De families kennen allemaal een andere achtergrond en huidskleur. Hoe raken hun levens met elkaar verbonden?

Al snel maken we kennis met Sibilla, een vrouw uit Italië, die volledig behaard is. Ondanks dat ze het weghaalt, groeit het haar door en veel contact met de buitenwereld heeft ze niet. Agnes speelt op een hoog niveau tennis en is veelbelovend, totdat ze blind raakt. In één keer verandert haar wereld. Martha woont in Zambia en beschikt over een goede kennis in de wiskunde. Hierdoor kan ze meedoen aan een ruimtevaartprogramma tot een ongeplande zwangerschap roet in het eten gooit. Zo op het oog hebben de vrouwen en hun nageslacht niks met elkaar te maken, maar uiteindelijk is niets minder waar. De verhaallijnen van de drie dames zijn boeiend, soms wat verwarrend, maar blijven intrigeren.

Namwali Serpell weet de omgeving in De rook die dondert boeiend te beschrijven, waarbij de Victoriawatervallen een prominente rol spelen. Naast de natuur en de levensstijl in de verschillende tijdsperiodes weet ze de lezer ook te boeien met thema’s uit deze periodes. Zoals bijvoorbeeld de ontwikkeling van het land gedurende de eeuw, maar ook het kolonialisme, de rassenverschillen, misdaad en de immigratie van buitenlanders naar Zambia zijn een aantal voorbeelden. Opvallend zijn de muggen in het verhaal. Ze spelen geregeld een rol in het verhaal, maar het waarom kan na het lezen op verschillende manieren geïnterpreteerd worden.

De rook die dondert is opgedeeld in drie delen waarbij we de familie per generatie steeds beter leren kennen. Het is een boeiend verhaal dat mij liet genieten, maar wel veel concentratie vroeg. Het is een boek dat onder andere gaat over liefde, vertrouwen en Zambia. Waar in het begin van het verhaal het land wordt ontdekt, verschuift het verhaal zich steeds verder naar de ontwikkeling van Zambia en haar bevolking.

Het is een boek waarvoor ik moest gaan zitten en waarvan ik stukken heb herlezen. Het is niet zomaar een boek, maar een pareltje dat de nodige concentratie en aandacht vraagt. Maar eenmaal in het verhaal voel je hoe bijzonder dit boek is en hoeveel meer dit is dan een roman. Het is een verrijking van een bijna eeuwenoude geschiedenis die veel vertelt en laat ervaren.

Namwali Serpell heeft niet echt een moeilijke schrijfstijl, maar beschrijft veel in haar boek. Hierdoor vraagt het concentratie en tijd om het verhaal te blijven volgen. Toch is het nergens saai of echt langdradig. Het is een verhaal dat zoveel vertelt dat ik me telkens bleef afvragen waar het eindigen zou. De rook die dondert is een unieke roman die bijzonder mooi is. Wie tijd neemt om het verhaal te willen voelen, zal rijkelijk beloond worden.
4,5 sterren

Gelezen voor het blog In de boekenkast