Paloma

Paloma is begin maart verschenen als Kobo Orginal en ik kreeg de kans om het boek te mogen lezen. In Paloma neemt Anne-Gaëlle Huon de lezer mee in het leven van Rosa die als tiener er voor kiest om aan het werk te gaan om geld te verdienen. Maar wat ze niet weet is dat ze daar een totaal ander leven zal leiden. Maar wordt ze hier wel gelukkig van?

Rosa woont samen met haar zus en grootmoeder met weinig geld te besteden. Als ze hoort dat in Baskenland er geld is te verdienen als espadrillemaakster vertrekt ze samen met haar zus via een barre tocht daarnaartoe. Maar onderweg slaat het noodlot al toe en moet Rosa zich staande weten te houden in een onbekende wereld in een onbekend land. Gelukkig wordt ze uiteindelijk opgevangen door de joffers. Een aantal vrouwen die vrij en een eigen leven leiden in rijkdom. Rosa krijgt daar de naam Paloma en ze leeft daar daadwerkelijk ook haar eigen leven. Ze fleurt daar op en blijkt niet onverdienstelijk te kunnen schetsen en tekenen, maar niet iedereen gunt het haar. Daarna volgen we Paloma in een rijk maar ook met momenten eenzaam leven waar het verhaal eindigt als ze bejaard is en terugkijkt naar een bijzonder leven vol van verdriet, geluk, mee- en tegenvallers. Maar kan Rosa oftewel Paloma terugkijken op een gelukkig leven?

Paloma is een roman geworden die ik toch met dubbele gevoelens las. Enerzijds is het een beeldend verhaal over hoe het destijds geweest heeft kunnen zijn, maar anderzijds springt het verhaal met momenten wel abrupt naar een andere tijdzone waardoor de lezer niet altijd alle informatie krijgt waar het zo op hoopt. Als Huon had gekozen om de hoofdstukken te starten met een jaartal, had het verhaal misschien net dat beetje extra gekregen. Nu twijfelde ik toch heel lang over wat ik nu echt van Paloma vond. Het verhaal is interessant, beeldend en boeiend, maar over de schrijfstijl was ik toch minder enthousiast en miste ik het geheel. Ik had momenten dat ik lekker in het verhaal zat en dan besloot Huan opeens een aantal jaar vooruit te springen waardoor je dan toch binding verliest met hetgeen wat ik las.

Paloma is een boek geworden die ik in de basis zeker niet slecht vond, maar in de uitwerking miste ik toch wel stabiliteit. Anderzijds had de lezer dan geen compleet verhaal misschien gekregen, maar nu vond ik de tijdssprongen niet altijd op de juiste plek plaatsvinden. Daarom heb ik gekozen voor 3.5 sterren. Een goede inhoud, maar het bracht me wel aan het twijfelen over hoe mijn recensie vorm te geven.