Interessante en leerzame roman over gebarentaal

Zoals onder water van Sara Nović is een dikke pil van ruim 400 bladzijden maar wat weet de auteur het thema prachtig in beeld te brengen en zelfs de lezer te voorzien van hoe de doventaal werkt. Ik mocht eerder al Wie het mooist valt lezen en genoot toen van dat debuut. Maar weet ze zich te evenaren of zelfs te overtreffen met haar nieuwste werk?

Het verhaal vertelt over de dovenschool River Valley die middels donaties met moeite het hoofd nog omhoog kan houden. Het doel van de school is om de leerlingen een zo gewoon mogelijk leven te laten leiden en February, het schoolhoofd doet er alles aan om de school staande te houden. De leerlingen zijn allemaal jongeren die in de bloei van hun leven zitten en waar relaties en ruzies hetzelfde verlopen als op een reguliere school. Maar waar de een zich groot houdt, heeft de ander meer moeite om zich staande te houden tussen alle jongeren en de harde wereld. Als Austin, een van de populaire jongens een zusje krijgt die blijkt te horen, doet hem dat pijn. Want waarom vind zijn vader dit zo belangrijk terwijl al meerdere familieleden doof zijn geboren? Is Austin dan toch anders? Als February, die het thuis ook niet makkelijk heeft, te maken krijgt met de vermissing van drie jongeren, staat haar wereld op haar kop. Hoe kan ze alle ballen hoog houden en toch haar werk goed doen? En waarom zijn de drie jongeren weggelopen? Kan ze de school laten bestaan, de jongeren terug laten keren en haar eigen leven staande weten te houden?

In Zoals onder water, neemt Nović de lezer mee in het leven van mensen die doof zijn geboren of slechthorend zijn. Naast het verhaal van de hoofdpersonages laat Novic de lezer ook kennismaken met gebarentaal en de taal van de doven. Heel mooi om te zien, ervaren en te lezen. Ondanks dat de school er alles aan doet om de jongeren een gewoon leven te laten leiden en de nieuwe jongeren de doventaal eigen te maken, zijn er tussen de jongeren de standaardproblemen. Maar hoe lukt het je om te ontwikkelen als je beperking in de buitenwereld nog een ding lijkt te zijn en de de doventaal geen universele taak blijkt te zijn? Ben je dan echt anders of mag en kun je dan toch jezelf zijn?

Nović heeft wat mij betreft een bijzonder verhaal geschreven over hoe het is om slechthorend of dovend te zijn. Het boek is uitgegeven in een prachtig hardcover versie en straalt echt rust en kracht uit. Je voelt het verdriet en pijn van de personages, maar ook hun gevecht om er te mogen zijn in de 'gewone' wereld. Thema's als doorzettingsvermogen, pijn, verdriet, opkomen voor je rechten en puber mogen zijn, weet Nović goed te beschrijven.

Omdat de schrijfstijl anders is dan anders moest ik wel even wennen aan de opbouw van het boek. Maar de auteur weet het verhaal wel zo te vertellen dat de informatie over gebarentaal wel steeds perfect wordt toegevoegd aan het hoofdstuk. Ik heb Zoals onder water gelezen met veel interesse al had het eind van het verhaal voor mij wel wat anders mogen verlopen. Ik vind haar tweede boek eerlijk gezegd wel beter dan haar eerste omdat de informatie veel toevoegt aan de inhoud van het verhaal.

Zoals onder water is een boek die je moet liggen of niet omdat het een andere opbouw kent dan de standaard romans. Ik vond het absoluut van toegevoegde waarde en genoot van dit verhaal. Maar ik kan me ook voorstellen dat sommige lezers hier moeite mee zouden kunnen helpen.

Nović heeft met Zoals onder water een thema aangesneden die veel mensen wel kennen, maar niet echt in verdiept hebben over hoe het kan zijn voor doven en slechthorenden. Wat mij betreft is dit met dit verhaal zeker een goed beeld geschept hoe het kan zijn. Ik geef graag 4 sterren.