Wauw! Kagawa did it again!

Personages

De strijd om de draak gaat verder. Yumeko en haar vrienden gaan op een spannende reis om Genno te stoppen op de Maan eilanden. Dit verhaal blijft zich afspelen in 3 verschillende verhaallijnen. Het word nog steeds vertelt vanuit Yumeko, Tatsumi en Suki. Dit blijft fijn om te lezen. Normaal ben ik hier niet zo van maar Kagawa beschrijft deze verhaallijnen zo duidelijk. Het is ook altijd duidelijk wie er aan het woord is, door middel van de namen te vermelden bij het hoofdstuk. We maken ook kennis met nieuwe personages. Deze worden heel goed geïntroduceerd, op een manier waarin je precies weet hoe die persoon is. De personages in dit boek krijgen allemaal een passend einde vind ik. Het wordt allemaal niet mooier gemaakt dan dat het is. Als er iets ergs gebeurd, wordt dat niet op magische wijze ontdaan. Dat vind ik het mooist aan deze personages, ze zijn uniek op hun eigen manier en nuchter op hun eigen manier. Door Reika, Tatsumi, Daisuke en Okame, leeft dit verhaal. Zij zijn absoluut goede toevoegingen geweest en ik ben blij dat ze er tot het einde bij waren.



'' Ik ben gewend om legers af te slachten en versterkte forten in de as te leggen. Het is verspilling van mijn tijd om achter het drakengebed aan te gaan. ''





Verhaallijn

Het is een ijzersterke verhaallijn. Kagawa zorgt ervoor dat je aan het eind van dit verhaal ook echt een voltooid gevoel hebt. Wanneer je begint in het boek wordt je gelijk weer meegezogen omdat er gelijk wordt beschreven wat de vrienden hebben gedaan en waar ze zijn gebleven na het einde van deel 2, van daaruit wordt alles weer opgebouwd. Je wordt gelijk meegezogen in de actie van dit verhaal. De actie blijft heel erg hangen, en dit vond ik prettig in het verhaal zo blijf je er bij met je hoofd en blijft het spannend. Het einde neemt een wending die ik niet zag aankomen, een wending die heel goed is bevallen. Wat er uiteindelijk gebeurd is iets wat veel groter was dan gedacht, personen speelden een andere rol die je dacht, het was een emotionele achtbaan. Maar Kagawa heeft er een fantastisch eind van gemaakt waar je als lezer zijnde tevreden over mag zijn.



Schrijfstijl

Hier kan ik heel kort over zijn om heel eerlijk te wezen. Het is zoals we gewend zijn van Kagawa. Een vlotte stijl die erg beschrijvend is, waarbij je de gebeurtenissen voor je ziet en je de personen leert kennen als of ze naast je wonen. Dit is altijd iets wat heel prettig is geweest bij haar. Ook dit boek maakt daarin geen uitzondering. Een prettige stijl die past bij het genre! Op het min puntje na dat je soms moet terugbladeren voor de Japanse woorden maar dit is een kleinigheidje voor een goed verhaal.



'' In de nacht van de duizendste jaar voordat de drakensterren vervagen aan de hemel en plaatsmaken voor de rode vogel van de herfst, kan de Voorbode van Verandering door iemand met een puur hart worden opgeroepen. ''



Waardig slot?

Ja absoluut. Je hebt na het lezen van dit slotdeel een gevoel van voldoening. Het heeft een prachtig eind, maar ook een eind wat past bij Yumeko. Het was geen verrassend eind maar dat maakte voor mij niet veel uit, want de verrassing zat hem in het stuk daarvoor. Kagawa had het voor mij niet anders kunnen doen, dan wat er nu is gebeurd.



Waardering

Voor dit prachtige slotstuk hoefde ik niet veel na te denken voor een waardering, dit boek krijgt van mij * 4 van de 5 sterren *



''Ik zal je vinden dat beloog ik Yumeko. Hoeveel tijd er ook zal verstrijken, hoe ver ik ook moet reizen, hoeveel levens het ook zal duren, ik zal naar je blijven zoeken. Ik zal er misschien anders uitzien en een andere naam hebben, maar jij bent de andere helft van mijn ziel. En ik zal niet stoppen met zoeken tot ik jou weer heb gevonden. ''