Bijzonder verhaal over moeder en zoon

Roos van Rijswijk debuteerde eerder dit jaar met haar roman Onheilig. In het boek volgen we Angelique, die gediagnosticeerd is met kanker en brieven schrijft aan haar psycholoog Jacoba. Ook volgen we Miguel, de zoon van Angelique, die in Duitsland woont met Jorge, een jongen met een verstandelijke beperking. Angelique en Miguel besluiten tegelijkertijd op zoek te gaan naar elkaar. Een bijzondere roman over de band tussen moeder en zoon, of het ontbreken hiervan.

Het aantal personages wordt klein gehouden door Van Rijswijk: naast de drie bovengenoemde komen er nog een paar randpersonages voor, maar die hebben maar een klein aandeel in het verhaal. Deze afbakening zorgt ervoor dat de hoofdkarakters goed uitgewerkt kunnen worden. Het boek wisselt in perspectief, om het hoofdstuk wisselen Angelique en Miguel elkaar af. Hierdoor leer je de personages allebei kennen en ook de verhoudingen tussen elkaar. De band tussen moeder en zoon is niet goed, en dat is als lezer heel erg voelbaar. Het karakter van Jorge wordt dan weer minder goed uitgewerkt, je komt weinig te weten over zijn verleden en hoe hij ‘in het verhaal’ terecht is gekomen. Dat maakt het verhaal ook wel weer uitdagend. De karakters worden goed uitgewerkt, maar er blijft ook nog wat voor je fantasie over.

En daarnaast zet het boek je ook aan het denken. Over familiebanden en hoe er van je verwacht wordt dat je je familie - en dan met name je gezin - liefhebt. Dat als moeder van je verwacht wordt dat je van je zoon houdt en andersom, maar wat als je helemaal geen klik hebt met elkaar? En wat als gekozen banden, zoals tussen Miguel en Jorge, veel beter werken, en je je vrienden meer ziet als familie dan je familie zelf? De personages verhouden zich op zo’n bijzondere manier tot elkaar, dat je hier gaandeweg veel mee geconfronteerd wordt. En hoe slecht de band tussen Angelique en Miguel ook is, ze gaan wel naar elkaar op zoek, dus speelt er toch iets van liefde tussen de twee.

Het boek bevat relatief weinig gebeurtenissen, maar dat is totaal niet storend. Het leest heel snel weg, maar niet op een vervelende manier. Je wordt als lezer genoeg uitgedaagd. De zinnen zijn kort maar krachtig. Het bevat mooie metaforen, die simpel doch treffend zijn: “De ochtend is stil als de dood”, bijvoorbeeld. Juist de eenvoud van het verhaal maakt het zo sterk.

Onheilig is een bijzonder boek dat je laat nadenken. Het is vrij eenvoudig, maar dat is in dit geval een sterk punt. Een debuut dat doet verlangen naar meer.