Verloren dochter

Megan Miranda is met Verloren dochter duidelijk niet aan haar proefstuk toe. Ze schreef al meerdere thrillers en young adultboeken en bewijst ook hier opnieuw dat ze weet hoe ze psychologische spanning moet opbouwen.

Het verhaal speelt zich af in Mirror Lake, een klein Amerikaans stadje waar iedereen elkaar kent en waar weinig lijkt te gebeuren. Hazel liet het stadje achter zich, maar na het overlijden van haar vader keert ze noodgedwongen terug. Daar wordt ze opnieuw geconfronteerd met haar broers en met een verleden dat ze liever had laten rusten.

Het huis van haar vader ligt aan een meer, maar door aanhoudende droogte zakt het waterpeil drastisch. En dan komt er letterlijk iets boven water: de auto van Hazels moeder, die jaren geleden spoorloos verdween. Ze liet haar gezin achter toen Hazel veertien was en iedereen ging ervan uit dat ze vrijwillig vertrokken was. Maar klopt dat verhaal wel?

Wanneer Hazel zelf op onderzoek gaat, merkt ze al snel dat ze op tegenkanting stuit. Het stadje houdt vast aan zijn stilzwijgen en bijna iedereen lijkt iets te verbergen. Oude geheimen komen langzaam bovendrijven en Hazel beseft dat niets is wat het lijkt.

De auteur legt met Verloren dochter een heel mooie schrijfstijl aan de dag. Het verhaal begint heel rustig, maar na een tijdje ben je als lezer er toch volledig in ondergedompeld. Je voelt de sluimering van suspense, de onderlinge starre verhoudingen tussen de personages en je bent echt geneigd verder te lezen om te weten hoe het nu precies zit. De spanning wordt opgebouwd om tot een verrassend einde te komen. Dit is hoe een psychologische thriller hoort te zijn.