Lezersrecensie
Elly Griffiths- Dodentunnels
2,5/ 3
‘Dodentunnels’ is het negende deel in de Ruth Galloway thrillerreeks en ook het eerste boek dat ik van haar lees. Ik moet zeggen dat dit deel prima te lezen is als je de rest van de reeks niet hebt gelezen. Ik had niet het idee dat ik informatie miste. Het enige is dat er veel personages voorkomen, maar naar verloop van tijd heb je prima door wie wie zijn en wie bij elkaar horen. Elly’s fijne schrijfstijl helpt hier ook bij.
Na het lezen van de flaptekst over ‘gekookte menselijke botten, kannibalisme en rituele doden’, moet ik zeggen dat ik een erg spannend en gruwelijk boek had verwacht. Het verbaast me dan ook eerlijk gezegd dat het zo saai was. Ze zijn erg lang bezig met een verhaal te vormen zonder enige spanning. Zo worden er eerst gekookte botten gevonden, vervolgens een paar mensen vermoord en raken er vrouwen vermist, maar de spanning blijft verder uit. Toen ik al op pagina 222 van de 298 was, was de spanning voor mij in geen velden of wegen te bekennen. Dit vond ik erg jammer omdat juist het idee van gekookte botten, kannibalisme, rituele doden en ondergrondse tunnels samen een mega spannend verhaal samen hadden kunnen vormen.
Aangezien dit het eerste boek is dat ik van Elly lees, kan ik het niet vergelijken met de andere boeken in de reeks en weet ik dus ook niet of er wel echte spannende thrillers tussen zitten. Voor mij valt dit boek in de categorie ‘lichte thriller’ waar niets mis mee is, maar aangezien ik andere verwachtingen had, viel het tegen.
Rond pagina 262 kwam er eindelijk een beetje spanning, maar deze was van erg korte duur. De draad over de gekookte gevonden botten voelde ook een beetje als onnodig in het verhaal. Er werd een paar keer kort iets over gemeld en in het stukje Epiloog werd er nog gauw een soort conclusie gegeven, wat meer voelde als een snelle afronding omdat dat nog ‘moest’. Kortom deze hele draad was onnodig voor het verhaal naar mijn gevoel.
Dit boek heeft mij helaas niet getriggerd om de rest van de serie te gaan lezen.
…. maar jij hebt me altijd als een mens behandeld- Eddie, dakloze
‘Dodentunnels’ is het negende deel in de Ruth Galloway thrillerreeks en ook het eerste boek dat ik van haar lees. Ik moet zeggen dat dit deel prima te lezen is als je de rest van de reeks niet hebt gelezen. Ik had niet het idee dat ik informatie miste. Het enige is dat er veel personages voorkomen, maar naar verloop van tijd heb je prima door wie wie zijn en wie bij elkaar horen. Elly’s fijne schrijfstijl helpt hier ook bij.
Na het lezen van de flaptekst over ‘gekookte menselijke botten, kannibalisme en rituele doden’, moet ik zeggen dat ik een erg spannend en gruwelijk boek had verwacht. Het verbaast me dan ook eerlijk gezegd dat het zo saai was. Ze zijn erg lang bezig met een verhaal te vormen zonder enige spanning. Zo worden er eerst gekookte botten gevonden, vervolgens een paar mensen vermoord en raken er vrouwen vermist, maar de spanning blijft verder uit. Toen ik al op pagina 222 van de 298 was, was de spanning voor mij in geen velden of wegen te bekennen. Dit vond ik erg jammer omdat juist het idee van gekookte botten, kannibalisme, rituele doden en ondergrondse tunnels samen een mega spannend verhaal samen hadden kunnen vormen.
Aangezien dit het eerste boek is dat ik van Elly lees, kan ik het niet vergelijken met de andere boeken in de reeks en weet ik dus ook niet of er wel echte spannende thrillers tussen zitten. Voor mij valt dit boek in de categorie ‘lichte thriller’ waar niets mis mee is, maar aangezien ik andere verwachtingen had, viel het tegen.
Rond pagina 262 kwam er eindelijk een beetje spanning, maar deze was van erg korte duur. De draad over de gekookte gevonden botten voelde ook een beetje als onnodig in het verhaal. Er werd een paar keer kort iets over gemeld en in het stukje Epiloog werd er nog gauw een soort conclusie gegeven, wat meer voelde als een snelle afronding omdat dat nog ‘moest’. Kortom deze hele draad was onnodig voor het verhaal naar mijn gevoel.
Dit boek heeft mij helaas niet getriggerd om de rest van de serie te gaan lezen.
…. maar jij hebt me altijd als een mens behandeld- Eddie, dakloze
1
Reageer op deze recensie
