Durf anders te denken en durf dat ook te zeggen en vervolgens ook doen.

Teun is student in een verzorgingstehuis en durft er een eigen mening op na te houden.
Nog sterker is dat hij na enige twijfel die mening ook gaat uitvoeren, hierbij gesterkt door het advies van zijn moeder. Hij besluit op zich zelf te gaan wonen in een tehuis voor dementerenden en zichzelf als bewoner(niet als verzorger/verpleegkundige). Met de ervaringen die hij daarbij opdoet hoopt hij met studie en zijn opmerkingen in het tehuis op het beleid dat dit leidt tot een betere aanpak in die zorg voor demente ouderen.
Daarbij werkt het huidige systeem wel remmend omdat dit op geld is gebaseerd en op economisch (rendements)denken. Gevoel en emotie en empathie is daaraan ondergeschikt.

Het feit dat Teun homoseksueel is en daarvoor vroeg is uitgekomen en hierover in het leven geen hinder ervaart, bewijst dat hij zelf niet gehinderd wordt in het anders willen en kunnen zien. Daarbij wordt hij in die benadering van mensen ook van harte ondersteund door zijn moeder en omgeving. Wees zelf open en verplaats je in die andere mens is een stelregel die nog te weinig door anderen wordt onderkend.

Het boek is verhelderend en leesbaar geschreven wat de herkenbaarheid van de problematiek van deze tak van zorg en de demente oudere heel goed weergeeft.
Vandaar een aanrader om te beseffen dat we dit met zijn allen goed moeten willen veranderen in de richting dit Teun uitwil. En niet alleen voor deze groep ouderen maar voor iedereen in onze maatschappij waardoor die voor allemaal (binnen en buiten de zorg) veel prettiger en normaler wordt.