Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Origineel Fantasy verhaal

André 03 november 2018
Alle drie de delen van N.K. Jemisin’s “De Gebroken Aarde”– serie hebben, in opeenvolgende jaren, een Hugo Award gewonnen. Een unieke prestatie die nog niemand voor haar heeft gepresteerd. Wel jammer dat Luitingh dat dan weer zo nodig op de cover van het boek moet vermelden middels een geel rondje dat op een sticker lijkt maar wat het helaas niet is (en ik het dus ook niet kan verwijderen). Los van dit kleine minpuntje zorgt het winnen van de Hugo Award bij mij wel voor hoge verwachtingen van dit eerste boek. Nu de vraag of het deze verwachtingen ook daadwerkelijk waar heeft kunnen maken!

De wereldopbouw heeft de auteur heel goed uitgevoerd met een uitgebreide geschiedenis van de wereld waarin het verhaal zich afspeelt. Voor in het boek zit een mooi getekende kaart van de wereld en aan het einde van het boek zitten twee appendices met een klein overzicht van voorgaande “vijfde seizoenen” (wereldomvattende rampen) om een idee te krijgen wat er gebeurd is in de geschiedenis van deze wereld. Ook de verklarende woordenlijst van enkele uitdrukkingen en woorden die in het verhaal worden gebruikt is misschien wel handig om van tevoren even door te nemen al vond ik dat zelf niet per se noodzakelijk, het is in elk geval wel handig dat die mogelijkheid geboden wordt.

De karakters zijn goed opgebouwd met hun eigen achtergrond en karaktertrekjes. Ze zijn alle drie allesbehalve perfecte helden. Alle personages in het verhaal hebben zo hun goede en hun slechte eigenschappen, net als iedereen die in het echte leven heeft. Elk karakter heeft zijn eigen sfeer en vertelstijl. Diegene met de verhalende stijl was in het begin wel even wennen voor mij maar eenmaal gewend las het ook wel weer goed. Bij de andere twee personages werd er meer gebruik gemaakt van een traditionele stijl van vertellen. Jammer genoeg had ik wel iets te snel door hoe het zat met de onderlinge link tussen de drie personages.

De eerste 50 tot 100 blz. is het wel even inkomen in het verhaal en de manier van vertellen. Maar als je eenmaal in het verhaal zit dan kan het je ook echt niet meer loslaten. Het is geen traditionele fantasy zoals we gewend zijn van de meeste fantasy verhalen uit de 20e en begin 21e eeuw. De manier van vertellen heeft echt iets origineels. Er zit ook een duidelijke laag van racisme in het verhaal verwerkt, volgens mij gerelateerd aan hoe de Afro-Amerikanen behandeld worden in de Verenigde Staten. Het scheldwoord “rogga” dat gebruikt wordt voor de mensen die over “magie” beschikken, is naar mijn mening overduidelijk afgeleid van het scheldwoord “niggers”. Verder worden ook enkele LGBT karakters opgevoerd in het boek en is dit iets heel normaals binnen de normen en waarden van die wereld. Voor mij voelt dit echter wel meer aan als een modetrekje wat je de laatste jaren wel vaker ziet in boeken, films en series. Ik vind het goed dat dit tegenwoordig gewoon kan zonder opschudding te veroorzaken, maar het voelt bij mij toch altijd een beetje te gemaakt aan. Waarschijnlijk omdat dit in Nederland minder speelt dan dat het mogelijk in de Verenigde Staten het geval is. Al is homohaat ook hier in Nederland helaas nog steeds te veel aanwezig.

Ondanks dat ik iets te snel door had wat de onderlinge relaties waren met betrekking tot de drie hoofdpersonages zat er toch nog een enkele plottwist aan het eind van het boek die ik niet zag aankomen en is het verhaal gewoon zo goed dat ik zeker de twee vervolgen ga lezen zodra ze in Nederland worden gepubliceerd.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van André