Heerlijk eerlijk

Matthew Quick heeft het hem weer geflikt! Nadat ik afgelopen maart voor het eerst een boek van deze auteur had gelezen, te weten: “Gefeliciteerd, Leonard Peacock”, heb ik gisteren dit boek dichtgeslagen. Beide boeken zijn door mij beoordeeld met de hoogst mogelijke waardering.

De auteur heeft echt de gave om personages te creëren die gelijk meteen vanaf het begin gaan leven bij de lezer, soms op een hele irritante (maar toch ook wel weer een leuke) manier. Zoals in dit boek met Dave Granger het geval is. Dave is een Vietnam veteraan met PTSS die zijn “verhaal” vertelt zodat het bewaard wordt voor het nageslacht. En wat voor een verhaal hij aan het vertellen is! Ontroerend, humorvol en soms zit je dit boek met open mond te lezen. Dave Granger is zo ontzettend overdreven politiek incorrect dat je echt om hem moet lachen en hem uiteindelijk toch in je hart sluit. Dat laatste komt natuurlijk ook omdat Dave Granger naast zijn botte manier van communiceren toch ook een groot hart van goud heeft. Je moet gewoon van hem gaan houden vanwege zijn liefdevolle daden waardoor je zijn uitspraken niet meer al te serieus neemt (zeker voor ons Nederlanders is dat soms wel zo verstandig om te doen).

In het begin is het wel even inkomen en wennen aan de manier waarop het verhaal is geschreven maar eenmaal gewend aan de schrijfstijl en de uitgesproken personages is het echt een heel leuk boek waarbij ik veel heb gelachen en zelfs ook nog een traantje heb weggepinkt.

Ik ga zijn overige vertaalde boeken zeker ook nog lezen. Matthew Quick heeft nu definitief zijn plekje veroverd bij mijn selecte groepje van favoriete auteurs.