Donder, het slot van de zeisen trilogie

Het laatste deel van de Zeisen-trilogie heb ik net uitgelezen, een dikke pil van 612 pagina's. Ik was met name verrast over het verhaal in het eerste deel ‘Zeis’, mijn favoriete boek van 2023! Het tweede deel vond ik misschien zelfs nog beter ‘Cumulus’. Terwijl het in die boeken om Citra en Rowan draait, is dat minder het geval in dit deel van ‘Donder’. Dat vond ik wel tegenvallen. Daarnaast wordt in ‘Donder’ uit veel meer verschillende standpunten het verhaal verteld. Het werd daardoor ingewikkelder, het koste me wel wat tijd om er in te komen. Uiteindelijk zorgde het wel voor meer verdieping in het verhaal, maar voor mij had het iets minder gedetailleerd mogen zijn.

Zonder natuurlijk veel te verklappen, start het verhaal bij de cliffhanger van het tweede deel. Zoals op de achterflap van het boek staat vermeld is Endura gezonken, met daarin Citra en Rowan. De Cumulus heeft iedereen onzindelijk gemaakt, maar kan bewust met nog een persoon praten, de Tol. Ook in dit deel komt de rol van Zeis Goddard terug, hij schrikt zoals we uit de vorige boeken gewend zijn, nergens van terug. Omdat het uit nog meer standpunten is geschreven, is het bijna niet samen te vatten zonder veel weg te geven hoe het verhaal zich ontwikkelt. Als je de andere delen hebt gelezen, moet je deze wel als slot zelf lezen:-)

Neal Shusterman heeft een heerlijke schrijfstijl. Ondanks dat het verhaal me wat tegen viel, heb ik het met plezier gelezen. Ik vond het een bijzondere trilogie! De trilogie wordt verfilmd, ik ben heel benieuwd hoe ze dat gaan vormgeven. Ik kijk er naar uit.