Rachels wens

Het verhaal is zo ontroerend mooi.
Het is echt een hartverwarmende oorlogsroman.
Echt zo eentje die je nog lang bij zal blijven.

Het verhaal speelt zich tussen het heden en verleden af.

Amsterdam 1942: de twintigjarige Rachel van Dam werkt in een diamantslijperij die gevestigd is in de Joodse buurt.
De maatregels tegen de joden lijken met de dag alsmaar meer en meer te worden.
Tot nu toe weet Rachel te voorkomen dat ze bij de groep uitgezette joden op het transport wordt gezet.
Wanneer blijkt dat haar oma is opgepakt begint ook de tijd voor haar te dringen.
Niet veel later komt de beangstigde brief voor Rachel binnen.
Zodra Gijs Zijlstra, de diamantslijper, dit hoort twijfelt hij geen moment en gaat direct over tot actie.
Hij vindt een onderduikadres voor Rachel en doet er alles aan om zoveel mogelijk langs te gaan.
De band en de gevoelens tussen die twee groeit steeds meer.
Helaas het gevaar om bij Rachel op bezoek te gaan ook.
Als de schuilplek van Rachel niet meer veilig blijkt te zijn, moet ze de stad verlaten.
Is de oorlog sterker dan de liefde?
Of zal de liefde voor elkaar de oorlog overwinnen?

Amsterdam 2013:
Kyra Lieverdink is herstellende van een burn-out en ziet er flink tegenop om straks haar oude werk weer op te pakken.
Ze besluit vrijwilligerswerk te gaan doen.
Ze wordt de buddy van Gijs Zijlstra.
Wat begint net een wandeling van ongeveer een uurtje, groeit al snel uit tot een goede vriendschap.
Langzaam maar zeker vertelt Gijs, Kyra steeds meer over zijn verleden en met name over Rachel.

Aline heeft het verhaal met een rustige en steeds interessanter wordende diepgang opgebouwd.
Ik heb voor onze facebookgroep “de Feelgood en new adult leesclub” een interview met Aline van Wijnen over dit boek mogen houden.
Ik ben Aline zo dankbaar hiervoor.
Ik kreeg mede door het lezen van de antwoorden van Aline van Wijnen in het interview nog veel meer duidelijkheid en diepgang over het verhaal.
Maar ook nog eens veel meer respect voor het schrijven van dit verhaal.

Mij greep het verhaal mij bij mijn strot.
Ik kom zelf uit families waarvan alle twee de kanten joods bloed hebben.
Ik ben ook opgegroeid met dit soort verhalen.
Mijn opa van mijn vaderskant heeft in het verzet gezeten.
En omdat wij uit Amsterdam komen, en als ik mijn opa moest geloven, daar de meeste joden hebben gewoond in Nederland kwam dit verhaal wel extra hard binnen.

Aline weet echte emoties in haar verhaal te leggen.
Hierdoor krijg je het gevoel dat je de personages bijna kent en leef je oprecht mee met alles wat er gebeurd

Het verhaal deed mij een klein beetje denken aan “de tatoeëerder van Auschwitz’ van schrijfster Heather Morris.
Dit boek zou echt verfilmd moeten worden.

P.S. wil je meer weten over het ontstaan van het verhaal en/of het interview willen lezen, wordt dan lid van de fb groep “de Feelgood en New adult leesclub”.