Beklemmend

Twee broers, de Kleine en de Grote, zitten opgesloten in een put in het bos. Hoe ze daar gekomen zijn, is heel lang onduidelijk. Bijna drie maanden proberen ze te overleven op wat ze vinden in de put: wormen, insecten, wortels... en proberen ze de wanhoop en de waanzin de baas te blijven.
Deze novelle van de Spaanse schrijver Iván Repila grijpt je naar de keel. Op een wonderlijke wijze weet hij te beschrijven wat er in het hoofd van de personages omgaat. Je ijlt mee met de Kleine, jezelf afvragend wat hallucinatie is en wat werkelijkheid. Vooral de geestelijke gesteldheid van de Kleine is dan ook prachtig uitgewerkt. Dit vormt anderzijds net ook de moeilijkheid van het boek. De gedachtegang is niet altijd even gemakkelijk te volgen.
Andere hoofdstukken zijn dat dan weer wel. “Vandaag ga ik je leren hoe je moet doden” is de aanzet voor een verhandeling over razernij, moordlust en wraak. Een sterk hoofdstuk dat in vijf pagina’s de essentie van die thema’s bundelt. En zo zijn er veel in dit boek. De beschrijvingen zijn zo treffend, dat je als lezer bijna kokhalst als de broers aan het eten slaan.
Het boek bestaat uit 26 korte hoofdstukken, die genummerd zijn volgens het aantal dagen dat de broers in de put zitten. Dit zorgt voor een enorme snelheid in het verhaal. Geen onnodige details of beschrijvingen die de vaart eruit halen. Een plot die regelrecht naar een climax leidt en resulteert in een ijzersterk slot.
Repila hanteert een krachtige taal waarin geen woord te veel staat. Een taal die bovendien, door de evolutie die ze maakt, symbool staat voor het (te snel) volwassen worden van de jongens.
Het citaat van Bertolt Brecht vat tot slot treffend de belangrijkste thema’s van het verhaal samen:
“In tijden van chaos kwam ik in de steden,
toen er honger heerste.
In tijden van opstand begaf ik me onder de mensen
en rebelleerde met hen.
Zo bracht ik de tijd door
die mij op aarde gegeven was.”