De ingrediënten zijn er, maar de saus bindt niet

Familie en hoe ver je wil gaan om je naasten te beschermen. Het is een constante in het werk van Mattias Edvardsson. Ook in Familietragedie, vertaald door Bianca Cornelissen, staat die naastenliefde centraal. Kinderarts Steven Rytter en zijn vrouw Regina worden dood aangetroffen in hun villa. Bill Olsson lijkt de enige verdachte in de zaak. Of is er helemaal geen zaak en betreft het een familietragedie?

In een collagestijl komt de lezer te weten wat er precies aan de hand is. Krantenartikelen en politieverslagen wisselen het eigenlijke verhaal af. Dat verhaal vertelt Edvardsson vanuit drie perspectieven. Bill Olsson is een jonge weduwnaar die de eindjes nauwelijks aan elkaar kan knopen. Omdat hij zijn dochter een stabiele thuis wil bieden en dus niet wil verhuizen, verhuurt hij een kamer aan rechtenstudente Karla. Om haar studie te kunnen betalen, neemt Karla een schoonmaakbaantje aan bij de familie Rytter. Terwijl haar moeder in het noorden van het land vecht tegen haar verslaving, probeert zij toegelaten te worden tot de rechtenstudie. Toch kan haar achtergrond niet verhinderen dat het mis loopt met dat baantje.

Jennica Jungstedt leert Steven Rytter via Tinder kennen. Door enkele gebeurtenissen in het verleden is haar vertrouwen in de ware liefde ver te zoeken. Of zou Steven toch die ene kunnen zijn? Hoewel de verhalen van deze drie mensen oorspronkelijk maar door een dun draadje met elkaar verweven zijn, komt daar geleidelijk aan verandering in. Toch wringt het, want omdat hun relatie niet echt hecht te noemen is, zijn sommige beslissingen die ze nemen moeilijk te rechtvaardigen. In tegenstelling tot zijn vorige boeken, weet Edvardsson zijn personages dit keer minder voelbaar neer te zetten. De potentie is er nochtans. Elk van de hoofdpersonages heeft zijn eigen sores en daarmee zijn eigen rugzak. Karla, die haar hele leven al voor haar verslaafde moeder zorgt, weet wat het is om creatief met de waarheid te moeten omspringen. Ook Bill moet creatief zijn als hij zijn dochter een comfortabele kindertijd wil gunnen. Dat is maar één van de thema’s die aan bod komen. Daarnaast rouwt Bill ook nog eens om de dood van zijn vrouw. Karla wordt verscheurd tussen haar eigen toekomstdromen en de zorg voor haar moeder. Jennica heeft weinig ervaring met trouw binnen een relatie en vindt het daarom moeilijk om zich te binden. Bovendien heeft haar familie een heel andere toekomst voor haar uitgestippeld dan ze zelf in gedachten heeft.

Het komt ook nu weer op hetzelfde neer: familie. Hoe beïnvloedt je familie wat je denkt en doet? All is fair in love and war, maar gaat die vlieger ook op als het over je familie gaat? Heiligt het doel altijd de middelen? Dit morele vraagstuk loopt als een rode draad doorheen het verhaal. Ook hier mist Edvardsson echter de boot en slaagt hij er niet in om dit op een diepgaande manier uit te werken. Al probeert het einde dit dan wel weer een beetje goed te maken.

De enige personages die voor mysterie en verrassing zorgen, zijn de Rytters. Hoewel (of omdat?) we hen via de andere personages leren kennen, is het moeilijk om hen goed te doorgronden en hun motieven te achterhalen. Had dit echtpaar meer aandacht gekregen, dan zou je wellicht van een psychologische thriller kunnen spreken. Helaas blijven ze daarvoor nu te veel in de kantlijn. Op geen enkel punt kan Familietragedie de klasse van Edvardssons doorbraakroman Een heel gewoon gezin evenaren. De ingrediënten zijn er, maar de saus bindt niet goed.