Schot in de roos !

Ik krijg een dubbel gevoel bij de cover van dit boek. Het trekt me enigszins enorm aan, maar hoe langer ik er naar kijk hoe rommeliger de frontcover op me afkomt. De graffititekening trok zeer zeker mijn aandacht, maar ik zag (en dat beeld blijft zelfs na het lezen nog steeds, jaja ook al weet ik dat het eigenlijk iets anders is) er een uitvergroot insect in. De achterflap stoort me dan weer niet, is helder en to the point.

Maar maar maar, ik stop met mijn geleuter over het kaft. Tijd om me te concentreren op de belangrijke zaken omtrent ‘De graffitimoorden’.

Brussel wordt opgeschrikt door de brute moord op kabinetschef Vanderwyden. In de nabijheid van het dode lichaam pronkt er een bloederig kunstwerk op de muur. Vlak voor de vondst van het lichaam was Brik Keller, privé-detective , opgeroepen om deze vermiste topambtenaar op te sporen. Kort na de ontdekking verschijnen er op verschillende locaties in het Brusselse opnieuw gruwelijke graffititekeningen. Voorspellen ze nieuwe moorden ? Wie gaat er ’s nachts op pad om deze taferelen te tekenen ?

Een grote sterkte van het boek zijn de personages en hun interactie. Zalig gebekte dialogen, rake aanvallen, sarcastische opmerkingen en dan nog steeds, zoals in ‘Lockdown’, dat literaire tintje. Het duistere, soms zelfs noir-gevoel zit zo mooi in evenwicht met die subtiele humor. Ik hou best van bloederige drama’s, tot in de puntjes beschreven moorden, maar dit boek heeft dat allemaal niet nodig. Deze auteur schrijft thrillers waarbij je af en toe luidop grinnikt vanwege een beschrijving of een sarcastische opmerking.



‘Zijn hele leven lang was Brik geen mens tegengekomen die meer op zijn naam leek dan Devuyst : breed, groot, een kop als een aambeeld en, jawel, twee voorhamers van vuisten.’



De personages tillen het verhaal naar een hoger level. Net zoals bij Dehairs vorige thriller zijn er twee verhaallijnen, waarbij je enerzijds zowel de huidige situatie in het leven van het hoofdpersonage Brik Keller volgt als de nieuwe moordzaak die de Belgische hoofdstad in de ban houdt. Anderzijds krijg je meer inzicht in het verleden Brik.

Het personage kent weinig ontwikkeling, maar dat hoeft ook niet … Brik is dusdanig karakterieel uitgewerkt dat een ware evolutie onnodig is. Nevenfiguren zoals Devuyst en Lisa worden tevens feilloos geprojecteerd, maar mijn god, wat een zwak heb ik toch gekregen voor Gwen. Brik en zij zijn zoals yin en yang, zij kennen elkaar door en door en vormen zo’n perfect geheel. Zij is geen doordeweeks iemand, geen clichématig persoon, werkelijk een verademing in een politiethriller.



‘Het gezicht dat bij dat lichaam hoorde was tot pulp geslagen en de keel was afgesneden.’



De invloed van internet en social media in onze maatschappij is groot. Een feit dat eveneens meermaals naar de voorgrond treedt in ‘ De graffitimoorden’. En diep vanbinnen hoop ik dat diezelfde hedendaagse invloed er voor zal zorgen dat dit boek zijn verdiende plaats in de spotlights krijgt. Man, wat hou ik van Dehairs’ manier van schrijven.



Met dank aan uitgeverij Lannoo voor dit recensie exemplaar.



4.5****1/2