Weg met m'n vooroordelen over HQN-boeken !

Toen hun ouders besloten te scheiden stond de wereld van hun drie dochters op hun kop. De toen 14-jarige Cami ging bij haar vader in LA wonen, terwijl zussen Violet en Lily bij hun moeder Rosemary introkken. Rosemary had na de dood van een oudtante een hoeve in Cape Sanctuary geërfd. Nu, bijna 20 jaar later, blijkt dat Lily bij een dramatisch incident gestorven is.

Een HQN-boek … Ik had nooit, maar dan ook nooit gedacht dat ik dat ging lezen. Bij Harlequin denk ik terstond aan zeemzoeterig leesvoer met weinig tot geen inhoud.

Nu ik m’n mening, in alle eerlijkheid, ten grabbel gooi kan ik m’n gal over de cover even uitspuwen. De teenslippers verstoren zijn totaal overbodig en verpesten het ganse plaatje. Wanneer ik het zomerse schoeisel wegdenk, lijkt het kaft al acceptabeler. Wat betreft de kwaliteit van het papier heb ik zelf geen opmerkingen. Het is flapperig, maakt het boek niet te zwaar qua gewicht. Op zich helemaal niet storend voor een iets luchtiger boek.

En toch … ja toch, geef ik schoorvoetend toe dat ik uiteindelijk genoten heb van dit verhaal. Sommige zaken zijn misschien voorspelbaar, maar Thayne verwerkt er verrassend genoeg thema’s in die ik niet verwachtte bij een HQN. Bij aanvang was het wennen aan de schrijfstijl en personages. Onterecht vreesde ik al snel dat het boek me niet zou liggen, waarschijnlijk ook mede door m’n te nauwe visie.

Wanneer Cami in Cape Sanctuary arriveert blijkt al snel dat zij, als juriste, nodig is bij enig papierwerk. Vóór haar dood had Lily namelijk een prachtige glamping gestart. Met mondelinge toestemming van de buurman mocht men een perceel huren en daar effectief de tenten plaatsen. Wanneer de zoon van deze buurman er zich met bemoeit wordt er al snel gevreesd dat Lily’s droomproject zal moeten worden opgedoekt.

Qua hoofdstukken zijn er wissels tussen Cami, Violet en Jon (de zoon van buurman Frank). Na enkele hoofdstukken wen je meer en meer aan de personages en leer je hen gaandeweg ook beter begrijpen. Met een lach en een traan wordt er geschreven over verlies, ziekte, afscheid nemen, familiebanden. Herkenbare situaties worden vloeiend toegepast in een romantisch kader. De schrijfster heeft ook qua locatie hoge punten gescoord. Ik zag mezelf ’s avonds rondom het kampvuurtje zitten met een glaasje wijn. ’s Morgens opgewekt worden door de heerlijke geuren vanuit de keuken van Rosemary. Nee hoor, dat oorspronkelijke vooroordeel : weg ermee !

‘Zomer aan de kust’ is een heerlijke boek met enige diepgang dat je meeneemt naar een zonnige, ontspannende setting met alledaagse personages !

Met dank aan Harlequin voor het recensie-exemplaar dat we mochten ontvangen voor de World of Romance Boekenlounge.

4****