Verwachting lag misschien te hoog

‘Vier vrienden trekken de wildernis in. Slechts één van hen zal terugkeren.’ Klinkt aanlokkelijk, niet ? Als liefhebber van thrillers aarzelde ik niet World of Thrillers een oproep plaatste met de vraag naar vooruitlezers.

Henrik, de partner van Anna, is de laatste tijd zichzelf niet meer. Hij loopt er wat lusteloos bij, hangt op de zetel. Anna wordt er gek en stelt voor op op vakantie te gaan. Ze vragen aan goede vriendin Milena om, zoals de voorbije jaren, mee aan te sluiten en te ontspannen in de bergen. Milena gaat direct akkoord, maar dan komt de vraag of ook haar nieuwe vriend Jacob mee mag.

Bij de eerste pagina kan je de radiocommunicatie tijdens een reddingsoperatie (september 2019) meevolgen. Slechts één pagina, maar weliswaar bracht me dit in een goede sfeer. Vervolgens switch je naar juli van datzelfde jaar, waarbij een duidelijk beeld gecreëerd wordt van Henrik en Anna. De wissels tussen heden en verleden kennen enige regelmaat. Het beeld over enkele personages wordt hierdoor ook stelselmatig bijgesteld. De auteur speelt met z’n lezers en tracht hen keer op keer op het verkeerde been te zetten. Toch verdwijnt m’n aandacht af en toe. Er was een zekere fluctuatie met betrekking tot interesse in ‘Het Hoge Noorden’. Het keer op keer vermelden van tientallen plaatsen, dorpjes, weggetjes deden mijn aandacht verzwakken. Een doodsteek van de spanningskracht. Een overzichtskaartje (althans voor een fysiek boek) zou dan misschien handig zijn geweest.

‘Ik ben bijna altijd ergens anders met mijn hoofd dan waar ik fysiek ben.’

‘Het Hoge Noorden’ speelt meer in op de evolutie van de personages en hun verleden dan op de tocht zelf. Verwacht je niet teveel aan helse gevaren. Het is meer de intensiteit tussen de vier verschillende karakters dat de bovenhand krijgt. Grotendeels wordt het verhaal vanuit het perspectief van Anna verteld. Op zich voel je wel een dosis zinderende spanning, maar toch blijven de emoties redelijk vlak. Ik kreeg op geen enkel moment het gevoel dat het nagelbijtend spannend was. Ik kreeg geen band met de personages, zowel niet met Anna als Henrik als Milena als Jacob. Op zich geen probleem, je hoeft ook niet elk karakter leuk te vinden.

‘Ik rilde ook, maar niet tegelijkertijd met hem. Onze lichamen zongen hetzelfde lied in canon.’

Ulf Kvensler ging met enkele vrienden naar het ruwe gebied van Sarek om te klimmen. De perfecte bodem om een spannende thriller neer te pennen. En toch kon hij me niet voldoende overtuigen. Er zaten enkele prachtige verwoordingen in, maar langs de andere kant een overvloed aan plaatsnamen. Langs de andere kant geef ik toe dat ik bleef doorlezen omdat ik echt wel wou weten hoe hun avontuur afliep. Maar helaas was de afwerking van het einde een ontgoocheling.

Met dank aan World of Thrillers en Uitgeverij Boekerij voor dit vooruitleesexemplaar.

3***