GRUWELIJK goed !!!

Liefhebbers van Johan Deseyns duistere boeken hebben letterlijk de dagen afgeteld tot ‘Heaven’s End’ in de boekhandel lag. Een drietal lange jaren was het wachten op een nieuw angstaanjagend verhaal. En wat voor één !

‘Heaven’s End’ zit wederom vernuftig in elkaar. Als lezer volg je drie verhaallijnen die zich afspelen tijdens drie verschillende tijdstippen, maar mettertijd naadloos (èn genadeloos) in elkaar vloeien. De afwisseling in tijd houdt je scherp, de omlijning van de verschillende tijdwisselingen zijn duidelijk genoeg zodat je niet hoeft terug te bladeren in het boek.

10 000 jaar geleden krijgen het volk van Lathian het moeilijk te verduren. De jonge Melissa komt in 1989, na enkele jaren te vertoeven in de gevangenis van Woodland, op vrije voeten. Het is nu aan haar om een nieuw leven te starten, maar is ze hier wel klaar voor ? Dan heb je ook nog het dorp Heaven’s End, gelegen naast Wray. Een dorp zoals geen ander, een plaatsje waar iedereen elkaar kende. Maar nu gekend is als een spookdorp.

Het leek alsof zij de laatste negen mensen op aarde waren die nog ademden. Zo onwerkelijk, als reden ze door het filmdecor met een post-apocalyptische setting.

Een verwarde samenvatting ? Ja, misschien wel. En toch … Deseyn laat je op een rustig tempo kennismaken met de verschillende personages. Net zoals in zijn vorige boeken lijkt het alsof je vanuit een donker hoekje alles met grote ogen kan aanschouwen. Gelukkig blijft het daar bij, want de gruwelijke weldaden zijn weer fantastisch ! De fantasie van Deseyn kent geen grenzen, dus bij deze zijn tere zieltjes gewaarschuwd.

De auteur heeft wel degelijk een zwak voor mensen die op de rand van de samenleving balanceren. Net zoals in enkele voorgaande boeken worden zij gedecideerd en met veel gevoel in de kijker gezet. Zoals bijvoorbeeld Melissa en Tom Weady, je waardeert hen passage na passage meer en meer. De frêle verhoudingen, om er bijvoorbeeld maar één te noemen tussen de jonge Jake en Weady, zijn zo tastbaar omschreven dat het je ontroert. Zelfs de band tussen Moss Murtch en zijn schoonbroer Ed laat jou niet onberoerd achter. Op zich betreft dit maar een korte passage en toch neemt Deseyn de tijd om Ed in een totaal ander daglicht te plaatsen. De eenzaten, de verstotenen … helemaal m’n ding. Ondanks hun onrustige geest creëren zij nochtans een soort van kalmte, een moment waarbij je als lezer even kan ademhalen. En dat is nodig … want wie deze schrijver kent weet dat hij als geen ander onverbiddelijk is. Afschrikwekkende daden worden plastisch beschreven, als horrorliefhebber lijk je op zo’n moment haast gehypnotiseerd elke scène in jou op te nemen waardoor het onmogelijk is om dit boek even weg te leggen.

Toen het slurpen begon en Jake tweemaal een luide plop hoorde toen de ogen uit de kassen werden gezogen én hij merkte dat Ikes hoofd in luttele seconden naar binnen was geperst om de waterbuis in de muur te worden opgeslokt, draaide hij zich van het gruwelijke spektakel weg.

‘Heaven’s End’ is een klepper van ruim 400 bladzijden, maar de onheilspellende setting en sterke karakters dragen dit verhaal alsof het niks is. Neem daar dan nog Deseyns typische schrijfstijl bij en je hebt een boek waar je doorheen raast alsof het niks is. Als geen ander verweeft hij maatschappelijke problemen en onderwerpen (bv. begeleiding van ex-gedetineerden, psychische problemen die ook invloed hebben op andere gezinsleden) geniepig in zijn krankzinnige vertelsels !

Met dank aan Phoenix Books voor het recensie-exemplaar.

5*****