In nood kent men zijn vrienden!?

Met ‘Doodverklaard’ neemt de Vlaamse Inge Verbruggen je mee op een sneltrein … een TGV als het ware. In volle vaart kom je terecht in het leven van de 16-jarige Isa. Zoals het elke jongere betaamt geniet ze volop van het leven : uitgaan, vrienden, school. Ze heeft zopas ook Siebe ontmoet waar ze hopeloos verliefd op is. Een periode in het leven zoals het zou moeten zijn totdat ze in een vlaag van verveling haar naam googlet en oog in oog komt te staan met haar eigen overlijdensbericht. De verschrikkelijke datum 14 mei komt angstaanjagend dichtbij … het worden dagen van tobben, schrikbeelden, speculaties en twijfels. Wie kan ze nog vertrouwen ? Waarom overkomt dit haar ?
“De tijd loopt niet, de tijd rent de ziel uit mijn lijf.”
Een cover die op het eerste zicht niet aanspreekt. Een groepje jongeren dat veel plezier heeft terwijl er op de voorgrond een meisje te zien is dat in haar gedachten verzonken is. Op zich niet storend, maar het is de kleur of wazigheid die me niet echt kan bekoren. Achteraf gezien sluit de keuze van het kaft weliswaar helemaal aan bij het verhaal. Opvallend is ook dat het een zeer stevig boek is, uitermate goed gebonden.
Het is niet ondenkbaar dat sommige lezers misschien gaan muggenziften dat enkele zaken soms iets teveel op toeval berusten, maar is dat niet iets dat veelvuldig voorkomt bij zowel thrillers als romans ? Mij heeft het alleszins niet gestoord en het zal zeker de jeugdige lezer niet opvallen.
Verbruggen laat je meermaals op een verkeerd spoor terecht komen. Zeer sterk dat ze je zelfs, als volwassen thrillerliefhebber, af en toe in stilte doet vloeken omdat je gedachten in de war werden gestuurd. Daar ligt tevens ook een deel van de kracht in dit boek : verwarring brengen. De schrijfster doet dit door de personages uiterst goed te karakteriseren èn door de emoties van het hoofdpersonage goed te beschrijven. De wanhoop, het verdriet en angst van Isa zijn met momenten zeer tastbaar. Het zijn ook situaties die zeer herkenbaar zijn voor zowel jong als oud waardoor je je als lezer nog meer kan inleven.
De taal is zeer makkelijk, fris en jong. De hoofdstukken kort en krachtig. Kortom dit boek vraagt om gelezen te worden !