Bijzondere wegen in een bijzondere schrijfstijl

Actrice Sarah Winman schreef met haar eerste boek, Toen god een konijn was, meteen een internationale bestseller. Bij uitgeverij Orlando kwam begin dit jaar ook haar tweede boek in vertaling van Miebeth van Horn uit: Het laatste jaar van Marvellous Ways. Marvellous Ways is een oude vrouw die haar hele leven alleen heeft gewoond aan een afgelegen zijrivier en een bijzondere kijk op de wereld heeft. Ze wacht op iets, maar ze weet eigenlijk niet precies waarop.

Dan spoelt de getraumatiseerde soldaat Freddy Drake aan bij Marvellous’ boothuis. Vriendschap en vertrouwen staan centraal in Wimans tweede boek. Drake knapt langzaam maar zeker steeds verder op en Marvellous leert hem over liefde, verdriet, de zee en vertelt hem verhalen over haar leven.

De schrijfstijl van Winman is heel bijzonder, de zinnen die ze maakt zijn prachtig en staan vol met beeldspraak; hierdoor ontstaat een heel sfeervol verhaal. “En ze klemde zich vast aan dat prachtige, stille moment voordat ze door woorden werden meegenomen naar het rijk van het gewone, het rijk van sprakelozen en alledaagsen.” Hoewel de sfeer goed zit en zeker aanzet tot doorlezen, is Marvellous Ways toch geen gemakkelijk boek om te lezen. Het duurt lang voordat je als lezer echt in het verhaal zit, sommige kromme zinnen in het Nederlands en verschillende spelfouten in het boek helpen hier ook niet aan mee.

De opbouw van het boek lijkt vanaf het begin niet heel logisch. De chronologie is ver te zoeken en verschillende verhaallijnen en personages lopen langs elkaar heen. Pas later komen de lijnen bij elkaar en worden de verschillende lagen in het boek duidelijk. Herinneringen spelen een grote rol in Het laatste jaar van Marvellous Ways, Winman maakt dit duidelijk door vaak met flashbacks te werken. De vele onaangekondigde perspectiefwisselingen en de alwetende verteller die daar tussendoor komt maken het boek verwarrend.

Ondanks het feit dat het boek lastig te lezen is, is het toch de moeite waard. Het verhaal op zich is erg mooi en Winman heeft haar best gedaan alles aan het eind bij elkaar te brengen en kloppend te maken. Hoewel ze hier niet honderd procent in slaagt blijven de bijzondere namen van haar personages (elk met een eigen karakter en een diepere betekenis) en de verhalen van Marvellous je als lezer bij.

Het laatste jaar van Marvellous Ways is dus vooral een sfeervol boek, geschikt voor lezers die ervan houden poëtische zinnen te lezen en de diepte in te gaan. Wellicht is de oorspronkelijke taal hierbij een beter hulpmiddel dan de vertaling. Het is lastig de aandacht bij het Nederlandse boek te houden, maar voor de puzzelaars is daar misschien juist de uitdaging in te vinden.