Lezersrecensie
Big Data en spionnen
Tracy O’Neill is auteur en heeft een PhD in communicatie bij Columbia University. Ze geeft les en was hoofdredacteur van het literaire tijdschrift Epiphany. Haar korte verhalen verschenen in onder andere The New Yorker, The Guardian en Rolling Stone. Voor haar fictie ontving ze verschillende prijzen en haar debuutroman The Hopeful werd in 2015 met veel lof ontvangen. In 2020 verschijnt een nieuwe roman van haar hand bij Soho Press: Quotients.
Jeremy Jordan en Alexandra Chen hebben elkaar gevonden. Ze proberen samen een leven op te bouwen, maar hun geheimen zijn in onze wantrouwende samenleving nergens veilig. Jeremy houdt er een geheim verleden als spion op na en Alexandra probeert contact te leggen met haar paranoïde broer. Quotients is een roman over een wereld waarin data en informatie niet altijd voor de juiste doeleinden wordt gebruikt, waarin mensen verschillende identiteiten en pseudoniemen gebruiken, waarin algoritmes onze waan van de dag bepalen en waarin terrorisme hoogtijdagen viert.
Quotients is geen gemakkelijke roman, het verhaal heeft iets weg van een spionageroman, maar het is meer dan dat. O’Neill legt de gevaren van onze tijd, van ons vertrouwen in algoritmes en de overheid, bloot. Tegelijk zijn Jeremy en Alexandra, naast hun geheimen en ingewikkelde intriges, niet anders dan de gemiddelde lezer; een stel dat probeert een eigen thuis te creëren. Een eigen familie die koste wat het kost beschermd moet worden.
“Alexandra wanted to be wry and knowing, like the women in New York who somehow had it all, calm and casual in their thin cashmere sweaters, buttering bread for their children at brunch on the weekend and stepping crisply to hail a cab from work at five, and all of it, their happiness, ignored like a given.”
Maar beschermd tegen wat precies? Er zijn veel personages in de roman en het is niet altijd duidelijk wie wie is of hoe de personages zich tot elkaar verhouden. Niemand lijkt te vertrouwen en de hele samenleving begint op alle mogelijke niveaus steeds wantrouwender te worden. Er spelen veel machten op niveaus die voor de gewone burger onzichtbaar en onbereikbaar zijn en sommige mensen laten zich daardoor helemaal gek maken.
“Because he says he sees now it won’t stop. They are beginning to send cops to houses based on predictive policing and to develop diagnostic codes. They will round up people for crimes, for mental illness, and he doubts anyone will fight it because they don’t know how to argue with the science of safety.”
De schrijfstijl van O’Neill maakt het geheel niet makkelijker, hoewel de manier van schrijven past bij het verhaal dat ze vertelt. Quotients is fragmentarisch, niet alleen in de korte hoofdstukken die elkaar snel opvolgen en keer op keer van personage en focalisatie wisselen, maar ook in de vele personages die de auteur zonder enige introductie opvoert. Tot en met de allerlaatste pagina mist de lezer context. Zinnen bestaan vaak uit losse woorden en scènes blijven los van elkaar zonder een coherent verhaal te vormen.
“It was a year of many stories. It was a year it was difficult to remember them all, even when they were buzzing in your pocket. There were acronyms for news missed. There were acronyms for the fear of what would be missed. And there were many dead.”
Quotients is een roman over de kracht en onmacht van de media en de burger, over complottheorieën en een wantrouwen tegenover de overheid en het leger. O’Neill laat haar lezers verward en onzeker achter, iets dat past bij haar verhaal en de samenleving waarvan deze roman een symptoom en resultaat tegelijkertijd is.
- Met veel dank aan de uitgeverij voor het beschikbaar stellen van een ARC voor deze recensie via Edelweiss+
Jeremy Jordan en Alexandra Chen hebben elkaar gevonden. Ze proberen samen een leven op te bouwen, maar hun geheimen zijn in onze wantrouwende samenleving nergens veilig. Jeremy houdt er een geheim verleden als spion op na en Alexandra probeert contact te leggen met haar paranoïde broer. Quotients is een roman over een wereld waarin data en informatie niet altijd voor de juiste doeleinden wordt gebruikt, waarin mensen verschillende identiteiten en pseudoniemen gebruiken, waarin algoritmes onze waan van de dag bepalen en waarin terrorisme hoogtijdagen viert.
Quotients is geen gemakkelijke roman, het verhaal heeft iets weg van een spionageroman, maar het is meer dan dat. O’Neill legt de gevaren van onze tijd, van ons vertrouwen in algoritmes en de overheid, bloot. Tegelijk zijn Jeremy en Alexandra, naast hun geheimen en ingewikkelde intriges, niet anders dan de gemiddelde lezer; een stel dat probeert een eigen thuis te creëren. Een eigen familie die koste wat het kost beschermd moet worden.
“Alexandra wanted to be wry and knowing, like the women in New York who somehow had it all, calm and casual in their thin cashmere sweaters, buttering bread for their children at brunch on the weekend and stepping crisply to hail a cab from work at five, and all of it, their happiness, ignored like a given.”
Maar beschermd tegen wat precies? Er zijn veel personages in de roman en het is niet altijd duidelijk wie wie is of hoe de personages zich tot elkaar verhouden. Niemand lijkt te vertrouwen en de hele samenleving begint op alle mogelijke niveaus steeds wantrouwender te worden. Er spelen veel machten op niveaus die voor de gewone burger onzichtbaar en onbereikbaar zijn en sommige mensen laten zich daardoor helemaal gek maken.
“Because he says he sees now it won’t stop. They are beginning to send cops to houses based on predictive policing and to develop diagnostic codes. They will round up people for crimes, for mental illness, and he doubts anyone will fight it because they don’t know how to argue with the science of safety.”
De schrijfstijl van O’Neill maakt het geheel niet makkelijker, hoewel de manier van schrijven past bij het verhaal dat ze vertelt. Quotients is fragmentarisch, niet alleen in de korte hoofdstukken die elkaar snel opvolgen en keer op keer van personage en focalisatie wisselen, maar ook in de vele personages die de auteur zonder enige introductie opvoert. Tot en met de allerlaatste pagina mist de lezer context. Zinnen bestaan vaak uit losse woorden en scènes blijven los van elkaar zonder een coherent verhaal te vormen.
“It was a year of many stories. It was a year it was difficult to remember them all, even when they were buzzing in your pocket. There were acronyms for news missed. There were acronyms for the fear of what would be missed. And there were many dead.”
Quotients is een roman over de kracht en onmacht van de media en de burger, over complottheorieën en een wantrouwen tegenover de overheid en het leger. O’Neill laat haar lezers verward en onzeker achter, iets dat past bij haar verhaal en de samenleving waarvan deze roman een symptoom en resultaat tegelijkertijd is.
- Met veel dank aan de uitgeverij voor het beschikbaar stellen van een ARC voor deze recensie via Edelweiss+
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Anne Oerlemans
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
