Mooi boek waar ik even aan moest wennen

Een chronische ziekte is niet perse een 'leuk' onderwerp en dat maakt het ook lastig om er een 'leuk' boek over te schrijven. 'Welkom in het Rijk der zieken' zou ik ook zeker geen 'leuk' boek willen noemen, maar het heeft me wel veel inzichten gegeven over het chronisch ziek zijn. Het is soms moeilijk om van de zieke, pessimistische hoofdpersoon Clay te houden, maar zijn gevoelens zijn wel erg begrijpelijk.

In het begin moest ik heel erg wennen aan de parallelle wereld waarin Clay zijn lichaam achter zich aan moet slepen in een bureaucratisch fantasieland, maar op den duur kreeg ik het gevoel dat het een soort lucide droom was waar Clay in zat ten tijde van een staat van ijlend ziek zijn. Of het zo bedoeld is, weet ik niet, maar dit maakte dat ik toch wel graag door wilde lezen.

Ik vond het geen leuk, maar wel een mooi boek. Ik had zeker wel tijd nodig om er even in te komen en zeker in het begin moest ik me door de hoofdstukken over de parallelle wereld heen slaan. Uiteindelijk greep het boek me toch en heb ik de tweede helft in een rap tempo uitgelezen.