Poëtische langdradigheid

Ik had van dit boek hele hoge verwachtingen, omdat er al bijzonder veel lovende woorden over te lezen waren. En inderdaad, de schrijfstijl is prachtig. Dit is het soort van proza wat aanvoelt als poëzie en dat is echt een feestje voor de lezer. Het ongemak spat er vanaf en je wordt helemaal meegezogen in de belevingswereld van Jas, een dochter in een boerengezien van tien jaar die haar broer verliest. Het hele verhaal bestaat uit misère en eerlijk gezegd werd het op een gegeven moment een beetje slepend. De prachtige zinnen maken het dragelijk, maar als het aan mij ligt is het te veel van het goede (of juist het slechte)...