Zoals alleen Ruth Rendell het kan ...

De kindmoeder begint ‘gewoon’ als een goede Ruth Rendell, niks nieuws onder de zon, maar ontwikkelde zich tot mijn verrassing steeds meer als een meeslepende roman, een bewogen maatschappijkritisch verhaal, met sociaalhistorische elementen afgezet tegen de huidige tijd. En ja, zonder het latente spanningsveld zoals we dat van Rendells boeken kennen. Maakte mij dat al lezende iets uit bij deze ‘queen of crime’, die een aantal van haar psychologische thrillerromans ook wel publiceerde onder het pseudoniem Barbara Vine? Nee, helemaal niks. Linksom of rechtsom: Rendell kan niets verprutsen en De kindmoeder pakte me direct. Maar des te verder het boek vorderde, des te meer kreeg ik het gevoel dat Rendell alias Vine me knap voor het lapje hield, want opeens geeft zij het verhaal toch weer die spannende wending, zodat er als vanouds een ijzersterk, beklemmend, psychologisch en maatschappelijk goed georiënteerd product tevoorschijn komt, waarvan zij het verloop al vanaf de eerste bladzijdes heeft uitgezet met de sublieme timing die we van haar kennen. De kindmoeder leest als een intiem, kwetsbaar verhaal, geschreven met veel gevoel voor de diverse karakters en vanuit twee leesperspectieven verbonden door de tand des tijds, zoals alleen Rendell dat kan. En die moord zit erin, plus een portie spanning! Al moet je daar wel even geduld voor hebben. Geschreven op 82-jarige leeftijd, waarna nog enkele boeken volgden. Wat zullen we haar schrijfsels missen.