Karaktereigenschappen worden generatie op generatie doorgegeven

Van BoekenGilde het dikke boek van Abeltje Boerstra mogen ontvangen. Een deel van de opbrengst gaat naar het
Ronald McDonald Kinderfonds.
Het boek heet: "Zij noemde mij
Kruizemunt, Als kind mishandeld, als vrouw vernederd, als moeder verstoten". Kruizemunt betekent geneeskrachtig kruid. Abeltje betekent lange adem.
De cover vertelt, voor mij, het verhaal van een beschadigd meisje met droevige ogen.
De de schrijfstijl is goed. Het boek is zeer gedetailleerd geschreven.

Abeltje is thuis "de lieveling" van haar vader. Haar vader sloeg haar broertjes Siem en Hayo ongenadig hard, zomaar uit het niets. De jongetjes moesten al vroeg meewerken in het bedrijf. De vader ging vaak 's avonds weg en kwam vroeg in de ochtend dronken thuis. Hij kon zijn handen niet thuishouden bij jonge meisjes. Hij ging ook regelmatig naar de hoeren.
De moeder van Abeltje werd altijd als ze op bezoek gingen of kregen vernederd door haar man. Abeltje's vader was gemeen, zo heeft hij haar hond Tommie opgehangen. Als ze op latere leeftijd Theo Bakker ontmoet worden ze verliefd. Hij draagt haar in eerste instantie op handen. Maar na het huwelijk gaat het al snel mis. Theo gedraagt zich als een beest. Samen, met name door de inzet van Abeltje wordt hun bloembollen bedrijf zeer florerend. Theo en Abeltje krijgen twee meisjes Tjitske en Sonja en een zoontje Theo. Theo wordt Junior genoemd. Abeltje speelt met de kinderen en zorgt voor een zo gewoon mogelijke opvoeding. Ieder kind heeft hier zijn eigen trauma's opgelopen en gedraagt hier zich ook naar, zo ook Abeltje.
Op een gegeven moment wilt Abeltje scheiden. Theo maakt Abeltje overal zwart. Iedereen weet hoe het zit, maar ze krijgt weinig of geen steun van familie, vrienden of kennissen. Voor de kinderen blijft Theo Bakker hun lieve vader, alle schuld wordt op Abeltje gegooid.
Wel heeft ze altijd veel steun van pake en beppe (de ouders van de moeder van Abeltje) gehad.

Dit zijn een paar gedeeltes uit het 531 bladzijden tellende boek. Het is erg wat mensen overkomt, hun jeugd, kinderen die breken met hun ouders, ouders die breken met kinderen. Hele familierelaties die voor eeuwig verstoord zijn. Maar het is, mijn inziens, ook je eigen waarheid. Vraag je broers of zussen hoe zij hun jeugd hebben ervaren, dan krijg je van ieder een heel andere ervaring te horen.