Een echte 'Verhulst'

Na drie jaar is er weer een roman van Dimitri Verhulst: De pruimenpluk. Een dunne roman, bijna een novelle te noemen. Het is weer een echte ‘Verhulst’ met de in humor gedrenkte treurnis, zoals alleen hij dat kan. Zulke prachtige zinnen, in de ene alinea nog mooier dan de andere. Zoveel prachtige quotes in zo’n dun boekje. Heerlijk om te lezen.

Het verhaal gaat over Mattis, hij woont afgelegen omdat hij ‘genoeg heeft van het menselijk lawaai’. Toch is hij ‘te slap in zijn mensenhaat’ en wil hij zijn huis weer verkopen. Dan komt hij Elma tegen, een weduwe. De overleden man van Elma, Erik, blijkt nog een grote rol in haar leven te spelen. Mattis stelt zichzelf tot doel dat Elma zich helemaal aan hem kan overgeven. Of dit helemaal lukt is nog maar de vraag.

Hoewel het verhaal een beetje dus is, maakt de poëtische taal dit boek heerlijk om te lezen.