Poëtisch debuut

De wateraap
Elke is biologiestudente ze logeert iedere zomer bij haar tante Ko. Samen met haar tante onderhoudt ze de moestuin.
Lena heeft ooit een boek over de wateraap geschreven en Elke is onder de indruk van haar theorie over het wezen dat in de evolutie tussen aap en mens een soort hybride tussen vis en mens was en voornamelijk in het water leefde. Ze gaat bij Lena in Berlijn afstuderen en ze worden verliefd.
“Alle haartjes op mijn lijf wezen als wichelroedes haar kant op”
Het boek heeft een poëtische en soms cryptische schrijfstijl. Het wordt geschreven vanuit Elke, de ik-figuur. Elke heeft veel vraagtekens over het leven, mens zijn, héél zijn. Ze vraagt zich af of zij als mens wel héél is en of zij mogelijk een wezen is wat nog ergens tussen hangt in de evolutie? Die filosofische vragen laten je nadenken. Soms is de stijl te vaag om precies te begrijpen waar de auteur heen wil.
Mariken Heitman zet op een mooie, wat droevige manier de twijfels van het leven van een jonge vrouw neer. De boodschap wordt niet helemaal duidelijk, maar zeker de moeite van het lezen waard.