Een spannende proloog, niet alleen voor wielrenners

Een verhaal over vakanties in Bretagne en wielrennen. Op de achterflap staat een symbolische rit en een zoektocht naar gerechtigheid. Dat was eigenlijk het enige wat ik wist over de Muur van Bretagne. Het debuut van Michiel de Vlieger, in het dagelijks leven een advocaat, begint goed met een spannende proloog. Toepasselijk als het gaat om wielrennen, maar tijdens het lezen wordt ik vooral getriggerd door een associatie die ik zelf maak. Zeker als de hoofdpersoon aan het eind van de proloog besluit alleen zijn versie van de waarheid te vertellen. De hoofdpersoon is David Abbing, arts in opleiding die zijn coschap loopt op een ic. Zijn ouders zijn omgekomen bij een ongeluk en hij is opgevoed door zijn opa, die nu aan het dementeren is. Zijn opa heeft een huis in Bretagne, waar David zijn zomervakanties doorbrengt. Zeven jaar geleden is hij verliefd geworden op Nikki en samen hopen ze op een tweede kind. Als Nikki een avondje gaat stappen in Amsterdam met vriendinnen en niet thuiskomt zoals afgesproken, wordt er een web van leugens opgezet, die David moet ontrafelen. In de Muur van Bretagne worden alle gebeurtenissen via de ervaringen en gedachten van David weergegeven. Dit zorgt soms voor zijstapjes die het verhaal vertragen, maar de lezer leert David daardoor goed kennen. Details die vallen zorgen ervoor dat de lezer net als David te snel conclusies kan trekken. Door de setting in Bretagne bleef ik geboeid lezen, verrast door de plotwending maar ook enigszins ontgoocheld door het einde.