Roep om aandacht

Twee eenzame jongeren wonen in één huis. Allebei hebben een weinig geïnteresseerde ouder op afstand. De bedoelde ouders hebben een kortstondige relatie gehad. Daardoor wonen zij nu in dat huis, waarbij ze ieder min of meer een eigen leven leiden.
Zij, Cleo, is vegetariër, begaan met het milieu en gefascineerd door wapens, waarmee ze heel goed overweg kan.
Hij, Tommie, weet niet wat hij wil. Hij verlaat voortijdig de middelbare school en is een illusie armer als zelfs dat geen reactie van zijn vader oplevert.
Eigenlijk is dat wat hij onbewust wil: aandacht van zijn vader, die er nooit was op belangrijke en minder belangrijke momenten en ook nooit rechtstreeks bereikbaar voor hem.
Behalve dat ze samen in een huis wonen, komen hun levens samen als Tommie mee gaat schrijven aan de jaarlijkse toneelvoorstelling van zijn oude middelbare school, waar Cleo nog steeds op zit.
Zij speelt een hoofdrol in het stuk, waarin hij kritiek op zijn vader en zijn eigen boosheid daarover heeft verwerkt. De vader is ook bij de uitvoering (ondanks beloften) weer niet aanwezig.

Het boek is gemakkelijk leesbaar: korte hoofdstukken wisselen tussen heden en verleden.
Tommies rebellie tegen de verwachtingen van vader en omgeving is te volgen, alhoewel het soms lijkt of hij niets wil.
De radicalisering van Cleo had wat mij betreft meer uitgewerkt mogen worden. Het einde van het boek komt hierdoor een beetje uit de lucht vallen.