Beklemmend toekomstvisioen

Het verhaal speelt in de toekomst. Door klimaatverandering is het water gestegen, de Zuiderzee is terug en de IJselmeerpolders zijn ondergelopen. Schokland is weer een eiland en afstammelingen van oude Schokkers hebben er een eigen “natie” gebouwd. Het geloof (rechtzinnig protestants) en rituelen, gebaseerd op al dan niet oude tradities zijn belangrijk in de gesloten gemeenschap.
Hoofdpersoon is Elsa die van buiten komt (Rotterdam) en zich omwille van de liefde voor Schokker Age heeft aangepast.
Zowel Age als Elsa hebben geheimen. Age heeft duistere fantasieën; Elsa houdt voor zich dat ze twijfelt over de regels die gelden op het eiland en vraagt zich af of ze er ooit bij zal horen.
Als ze na een bezoek aan het vasteland (waarvan de andere eilanders het doel niet mogen weten), nemen ze een lifter mee. Niet alleen in de auto, maar ook naar hun huis op het eiland.
Net als andere mensen van buiten wordt hij met het nodige wantrouwen bekeken. Hij krijgt hij een klusje te doen. Ergens op het eiland vindt een insluiping plaats en hij wordt daarvan verdacht.
Op Wannejoene – een langste dag-”ritueel”, komt het tot een uitbarsting met een fatale afloop.

Ik vind het boek beklemmend, vanwege de verwijzing naar de gevolgen van de klimaatverandering, maar vooral vanwege de mores in de Schokker gemeenschap. De rolverdeling, zoals in deze Schokker gemeenschap wordt beschreven, doet mij denken aan verhalen uit de biblebelt. Vrouwen mogen bepaalde posities niet innemen, want die zijn voorbehouden aan mannen. Ik krijg het er benauwd van. Ik vraag me steeds af of vrouwen die niet zijn opgegroeid in deze traditie of kennis hebben gemaakt met andere denkbeelden hierin nog kunnen leven, zonder zichzelf te verloochenen.
Ook het idee dat groepen mensen zich (bij gevaar of tegenspraak) terugtrekken in gesloten gemeenschappen, anderen zien als bedreiging en daarom buitensluiten maakt me somber.

Opvallend is dat een aantal toekomstfantasieën van de schrijver, zijn ingehaald door de tijd:
In het boek moet Elsa meehelpen aan het opsporen van vrouwen en meisjes die een abortus hebben ondergaan. In Texas is recentelijk een wet aangenomen die mensen aanspoort om abortusplegers aan te geven.
Hopelijk spoort dit boek ons aan om na te denken over hoe wij onze toekomt willen zien.