Suriname (en zijn bewoners) van een andere kant

De schrijfster en haar man ontvangen in Suriname op een voormalige plantage gasten om hen kennis te laten maken met Surinaams erfgoed.
Dan komt corona en gaat ook Suriname in lockdown. Wat nu? Gaat hun bedrijf het redden?
Tessa denkt terug aan hun begintijd. Ze gingen toen met gasten met een boot naar het binnenland van Suriname.
Op zoek naar de inspiratie van die begintijd besluiten ze opnieuw rivieren en kreken op te varen: van de Atlantische kust naar Jodensavanne (een oude Joodse begraafplaats).
Tijdens de tocht ontmoeten ze mensen die langs het water wonen: Marrons (afstammelingen van gevluchte tot slaafgemaakten), Javanen en Hindoestanen (afstammelingen van contractarbeiders uit Java en Brits-Indië, die na de afschaffing van de slaventijd werden geworven voor het werk op de plantages), Boeroes (nakomelingen van Nederlandse boeren die met de belofte van vruchtbare grond naar Suriname waren gelokt) en inheemsen (oorspronkelijke bewoners van het land).
Bij iedere ontmoeting krijg je een deel van de geschiedenis van Suriname te horen. Niet de geschiedenis zoals die in de koloniale tijd is geschreven (dus door de blanke overheersers), maar de geschiedenis van de gewone mensen.
Tussen de ontmoetingen beschrijft ze het landschap van Suriname, de kracht van de natuur, die snel door mensen gecultiveerd land terugneemt.
De mensen die ze ontmoet, weten te leven met die natuur en hebben hun geschiedenis een plek gegeven. Vaak lijkt dat in de vorm van berusting. Maar is dat zo? Of is het een overlevingstactiek?
De schrijfster krijgt ondertussen ook flashbacks over haar jeugd in Nederland. Beelden van gebeurtenissen met haar vader. Door de verhalen die ze hoort, kan ze die (anders) plaatsen.
In intermezzo’s komen verhalen van de “helden” – leiders van opstanden tegen plantagehouders/ de koloniale overheersers.

Tijdens het lezen van het boek herkende ik delen van verhalen die ik hoorde van Surinaamse mensen die ik in mijn werk tegenkwam.
Ik zou heel graag zelf een keer dat fascinerende land bezoeken en na het lezen van dit boek is die wens niet verminderd.
Het is een boeiend verhaal, dat goed is geschreven, maar het is geen boek dat je in een keer uitleest.
Af en toe even wegleggen en laten bezinken.