Poëtisch spanning

Zoals sneeuw valt ☆☆☆☆

De achterflap,

Een hart wit als sneeuw. Een liefde die raast als een storm. Een geheim om mee de dood in te nemen ...

Ivy is opgegroeid te midden van de bevroren meren en ongerepte bossen, omringd door de sneeuw waar ze zo van houdt. Na een groot verlies moet ze naar Californië verhuizen, maar ze kan aan niets anders denken dan wat ze achterliet. De enige familie die Ivy nu nog heeft, is haar peetvader John. Maar zijn zoon, Mason, is niet langer het schattige jongetje van wie ze als kind foto's zag. Hij is inmiddels volwassen en heeft de priemende ogen van een wild dier. De eerste keer dat hij naar haar lacht – dreigend, zijn perfecte lippen opgetrokken – weet ze dat met hem samenleven niet makkelijk gaat worden. Mason wil haar niet in zijn huis en doet er niets aan om dit te verbergen.

Mijn recensie,


Ik weet niet zo goed wat ik van dit boek vind. Het verhaal is prachtig. Mooie lange zinnen en erg poëtische zinnen, en dat haalde voor mij de vaart uit het verhaal.
Ik wilde doorlezen maar legde het boek met gemak een dag weg omdat ik wat miste, vaart waarschijnlijk.

Ik ben echt een thriller lezer en ik hou van vaart in het verhaal te hebben. Het was net wat té poëtisch.

Wat vind ik van dit boek? Ik heb daar over na gedacht. Wat mij vooral opviel dat het een intrigerend verhaal is. Ik wilde op een paar momenten dat ik als lezer wilde stoppen met lezen, maar dat intrigerende trok aan me om toch weer verder te lezen
Zo vind ik het grappig dat het een tijdbeeld geen rol speelt.

Ivy is een pittige dame. Zo moet van uit de sneeuw in Canada door naar het zonnige Californië. Ze is zó ontredderd dat het je het zelf voelt. Moedig als ze is slaat ze zich overal doorheen.
Mason is erop gebrand om Ivy zo snel mogelijk weer te lozen en hij het rijk weer alleen te hebben. Maar aan de andere kant zijn te eigen.

John is de peetvader van Ivy en ook hij wordt prachtig neergezet. Maar wie is deze man? Maar langzaam kom je erachter en wat goed gedaan!

De spanning is niet zoals ik dacht maar wel degelijk aanwezig. Je wilt steeds een hoofdstuk verder. Het heeft me aangetrokken maar ook weggeduwd.


'Zoals sneeuw valt' wordt aangemerkt als YA, maar als 'volwassen' lezer is het prima te lezen. Ik heb er geen moment aangedacht dat ik YA aan het lezen was. De personages spelen vooral op school af. Ook hier heb ik gedacht dat het niet uitmaakt hoe oud je bent, het is gewoon een goed boek.
Maar waarom dan ☆☆☆☆ en niet ☆☆☆☆☆?
De lange zinnen en al dat poëtische haalde bij mij uit het verhaal en daarom ☆☆☆☆.

Ik wil AWBRUNA bedanken voor het boek. Ik heb er wederom genoten!