Alle Tijd - Ronald Giphart

Ik hou van lezen. Lezen is reizen zonder reiskosten zou je kunnen zeggen en de kosten van een boek, daar hoef je het tegenwoordig ook niet meer voor te laten. Zo af en toe koop ik nog wel eens een nieuw boek, maar de meeste boeken koop ik tweedehands voor een enkele euro bij de vintage boekwinkel. Ook zijn er veel gratis boeken in omloop. Bij de weggeefwinkel in Edam bijvoorbeeld, die terzijde vanmiddag vanaf twee uur weer haar deuren opent in het gebouw van het Singelfestival. En ik krijg ook veel boeken in de boekenbieb van wijlen Billy de biblioboy. Die boeken zijn natuurlijk om weg te geven, maar wat je geeft krijg je in veelvoud terug, moet ik tot mijn tijdnood erkennen, want daar zit hem precies de kneep.

Daar wringt de schoen zogezegd, bij het aspect tijd. Nu weet iedereen dat wanneer een schoen wringt je hem moet gaan dragen, dan wordt-ie soepeler en wanneer je hem niet draagt dat-ie dan merkwaardig genoeg blijft wringen. Bij lezen is dat precies andersom. Meer lezen kost meer tijd en niet lezen kost geen tijd. Lezen kost zoveel tijd dat je de tijd zelfs vergeet, wanneer je echt de moeite waard leest.

Nu heb ik in mijn boekenkast een cursus snellezen liggen, maar ik heb daar nog geen tijd voor gehad. Zo simpel is dat. Ik heb hem wel even doorgebladerd. Je moet doorlezen, dat is het idee. Niet terugbladeren. Niet opzoeken wie was dat ook alweer, dat komt allemaal vanzelf goed. En je moet grotere oogsprongen maken. Een oogsprong is een snelle oogbeweging van het ene woord naar het andere, ongeveer zoals Lisa over de schotsen springt in De negerhut van oom Tom van Harriet Beecher-Stowe, fout boek inmiddels, maar nog steeds de moeite waard om te lezen. Hoe groter de sprongen hoe sneller je de rivier over bent en het boek uit ook.

Nu kreeg ik onlangs Alle Tijd van Ronald Giphart in handen. Dat is echt een leuk boek als je niets te doen hebt. Het gaat zoals altijd bij Giphart over vriendschap, over vrienden die niet met elkaars exen naar bed gaan, maar dan toch, over meisjes die in verlaten kamers op bed op je zitten te wachten en over Phileine die ook hier vreemdgaat. Vreemd genoeg gaat het ook over de val van de muur, maar dat is maar achtergrond. Het had net zo goed in de pruikentijd kunnen spelen, maakt voor Ronald niet uit. Fijn boek, zo uit en je gaat weer luisteren naar Nick Cave.

Ate Vegter, 11 januari 2020