Tommy Wieringa - Nirwana

Nirwana van Tommy Wieringa is wel een boek wat je zou kunnen lezen. Het is een dik boek, maar heel goed en soepel geschreven in een stijl zoals alleen Tommy dat kan. En wat soepel geschreven is, leest ook vlot. Het leest zelfs zo goed dat je aan het einde hoopt dat het nooit uitgaat, zoals het meel en de olie van de weduwe van Sarfath nooit opraakt.
Anyway, het gaat over een grootvader en grootmoeder, een vader en moeder (en niet onbelangrijk, een zus van die vader) en twee kleinzoons, een tweeling. Het boek is geschreven vanuit het perspectief van de jongste kleinzoon, Hugo. De andere kleinzoon heet net als opa Willem.
Die grootvader is de bron van het verhaal. Hij heeft in de oorlog bij de SS gezeten en is op een zeker moment tot het inzicht gekomen dat de Duitsers niet gaan winnen en is toen met een fraaie draai bij het verzet terechtgekomen. Door op tijd te vluchten naar Venezuela is hij de dans van vervolging ontsprongen, terwijl hij tegelijkertijd een groot bedrijf start dat bruggen en schepen bouwt. Dat imperium wordt groter en groter en opa wordt ouder en ouder.
Het verhaal begint op het moment dat opa honderd jaar is en kleinzoon Willem het bedrijf heeft overgenomen. Hugo is kunstenaar geworden en nieuwsgierig naar de geschiedenis van zijn opa, waarbij Tommy Wieringa zelf ook nog een rol speelt. Op een gegeven moment vind Hugo de dagboeken van zijn opa en verwerkt hij die in een tentoonstelling van zijn werk.
Afijn, er zijn nog wel wat meer verhaallijnen, maar nu heb je toch een idee. Nirwana gaat ook over de begeerte van steeds meer en groter. Die begeerte gaat niet alleen over het begeren van de vrouw van je naaste, maar ook over per se die rode of gele auto willen hebben. Het gaat over ons dagelijks leven. ‘Bevrijd je door in alles de begeerte te zien. Dat is het begin van het eind van je lijden. Op de uitdoving van je begeerte en je lijden volgt weldadige koelte. Het antwoord op de heerschappij van het vuur is afwezigheid van het vuur. Uitdoving. Nirwana.’ schrijft Tommy. Het is geen moeilijk boek. Het is een prachtig boek.
Ate Vegter, 8 april 2024
www.atevegter.wordpress.com