Lezen en bijten

2902 Lezen en bijten
Volkomen uitgeblust na alle feestelijkheden rond 5 mei en de kroning van het Britse vorstenpaar is het nu weer tijd om te lezen. Ik heb het eerste deel van de Berlijnse Trilogie, Een Berlijnse kwestie, van Philip Kerr uit en het eindigt dan ook zo dat je denkt dat er nog wel een vervolg komt. Dit verhaal is nog niet af zolang zij nog vermist is. En inderdaad gaat het tweede deel, Het handwerk van de beul, al snel over de mogelijke opduiking van de in deel een nog vermiste. Ik vind het een goeie schrijver met mooie alsvergelijkingen, die je echt meeneemt zolang je doorleest, maar moet bij detectives altijd het gevoel onderdrukken dat ik mijn tijd verdoe aan iets onbenulligs.
Maar waarom zou ik dat eigenblijk niet doen, mijn tijd verdoen aan iets onbenulligs? Is er iets benulliger dan een spannend boek van een goeie schrijver lezen? Nee, en wanneer hij veel heeft geschreven heeft het ook de belofte van nog veel mooi bestede uren in zich. Het gaat in de praat over gezondheid altijd over sporten en bewegen, dat dat goed is voor je hersenen en zo, maar lezen, daar hoor je behalve mij nooit iemand over, terwijl je dan toch heel veel nieuwe synapsen aanmaakt.
Anyway, ik werd van de week getriggerd om nu toch eindelijk maar eens te beginnen in Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeiffer. Ik sprak de journalist die hem in Athene gaat interviewen over zijn nieuwe boek Alkibiades en ja, dan lig je gelijk alweer een boek achter. Nu ben ik er na zes hoofdstukken al wel achter dat die Pfeiffer een fenomenaal schrijver is, die je meer dan verleidt in zijn toegankelijke wereld te vertoeven. Zijn somptueus taalgebruik weerhoudt mij niet een encomium over hem af te steken. Een heerlijk boek tot nu toe. Het is nog dik, maar het heeft een leeslint. Overdag lees ik dan Ilja Elpee en ’s avonds in bed lees ik op de e-reader Philip Kerr. Die bijten mekaar niet, tenminste niet waar ik bij ben.
Ate Vegter, 8 mei 2023