Lezersrecensie
Stephen Fry - Mythos
3256 Stephen Fry – Mythos
Onlangs ben ik begonnen aan Mythos van Stephen Fry waarin hij de Griekse mythen en sagen vertelt. Hij zegt er nadrukkelijk bij dat hij ze niet uitlegt of interpreteert, maar alleen navertelt. En dat doet hij als geboren verhalenverteller op onnavolgbare wijze, heel leesbaar en met humor, bijna iets te grappig naar mijn smaak, maar ik ben ook veel te serieus om me met humor in te laten.
Het is een heel dik boek waarin die hele Olympusbende aan de orde komt en er is geen beginnen aan om daar een samenvatting of wat dan ook van te maken. Dat kunnen anderen vast beter.
Maar één verhaal pak ik graag even op. Zo kennen wij Zeus als de oppergod op de Griekse Olympus, maar ik lees nu dat hij dat ook niet altijd geweest is. Hij is net als ik geboren als jongste zoon in een gezin van zes kinderen. Zijn ouders waren Gaia (aarde) en Kronos (tijd). Nu was zijn vader Kronos zo bang voor zijn kinderen, dat ze ooit machtiger zouden worden dan hij, dat hij ze bijna allemaal opgegeten heeft: Hestia, Hades, Demeter, Poseidon en Hera. Zeus wilde hij ook opeten, maar toen was Gaia er wel even klaar mee en zodra hij geboren werd gaf ze Kronos een steen in doeken gewikkeld, die hij nietsvermoedend opat. Toen Gaia zich later per ongeluk een keer versprak en zei dat Kronos bijna al haar kinderen had opgegeten, braakte hij de steen uit en daarna alle broers en zussen van Zeus in omgekeerde volgorde zodat hij nu de oudste en de leider geworden was. Zo kan dat gaan bij goden. Zeus moest wel veel strijd leveren om de baas te blijven want de aarde werd steeds voller ingewikkelder, maar toen hij Atlas had verslagen liet hij hem het hemelgewelf dragen, wat voor Zeus een hoop werk scheelde. We vinden Atlas terug in het Atlasgebergte en in de naar hem vernoemde Atlantische oceaan, met het wonderschone Atlantis. In Athene vinden we nog het heiligdom van Zeus. Zijn dochters, de muzen, kennen we ook en vinden we terug in het museum, de muziek, de amuse en het amusement. Een mooi boek dat je rustig kunt overslaan.
Ate Vegter, 18 april 2024
Onlangs ben ik begonnen aan Mythos van Stephen Fry waarin hij de Griekse mythen en sagen vertelt. Hij zegt er nadrukkelijk bij dat hij ze niet uitlegt of interpreteert, maar alleen navertelt. En dat doet hij als geboren verhalenverteller op onnavolgbare wijze, heel leesbaar en met humor, bijna iets te grappig naar mijn smaak, maar ik ben ook veel te serieus om me met humor in te laten.
Het is een heel dik boek waarin die hele Olympusbende aan de orde komt en er is geen beginnen aan om daar een samenvatting of wat dan ook van te maken. Dat kunnen anderen vast beter.
Maar één verhaal pak ik graag even op. Zo kennen wij Zeus als de oppergod op de Griekse Olympus, maar ik lees nu dat hij dat ook niet altijd geweest is. Hij is net als ik geboren als jongste zoon in een gezin van zes kinderen. Zijn ouders waren Gaia (aarde) en Kronos (tijd). Nu was zijn vader Kronos zo bang voor zijn kinderen, dat ze ooit machtiger zouden worden dan hij, dat hij ze bijna allemaal opgegeten heeft: Hestia, Hades, Demeter, Poseidon en Hera. Zeus wilde hij ook opeten, maar toen was Gaia er wel even klaar mee en zodra hij geboren werd gaf ze Kronos een steen in doeken gewikkeld, die hij nietsvermoedend opat. Toen Gaia zich later per ongeluk een keer versprak en zei dat Kronos bijna al haar kinderen had opgegeten, braakte hij de steen uit en daarna alle broers en zussen van Zeus in omgekeerde volgorde zodat hij nu de oudste en de leider geworden was. Zo kan dat gaan bij goden. Zeus moest wel veel strijd leveren om de baas te blijven want de aarde werd steeds voller ingewikkelder, maar toen hij Atlas had verslagen liet hij hem het hemelgewelf dragen, wat voor Zeus een hoop werk scheelde. We vinden Atlas terug in het Atlasgebergte en in de naar hem vernoemde Atlantische oceaan, met het wonderschone Atlantis. In Athene vinden we nog het heiligdom van Zeus. Zijn dochters, de muzen, kennen we ook en vinden we terug in het museum, de muziek, de amuse en het amusement. Een mooi boek dat je rustig kunt overslaan.
Ate Vegter, 18 april 2024
1
Reageer op deze recensie
