Geweldig boek.

Recensie van het boek; Winteruren van Flip Bastien.

We arriveren in het verhaal op het moment dat Richard aan het sterfbed zit van zijn vrouw Anna-Maria. Aan de hand van terugblikken leren we dat Richards eerste liefde Josephine was. Toch is hij met Anna-Maria getrouwd.
De geschiedenis ontvouwt zich in WOII. Waar deze drie mensen elkaar weer verliezen en terugvinden. Het liefdesverhaal loopt als een rode draad door het boek. En hun levens blijven elkaar raken, zelfs op het eind, wanneer Richard nog eenmaal de kans krijgt om Josephine te ontmoeten.
De verschrikkelijke gebeurtenissen in de oorlog komen ten volle aan bod, als Richard in Fort Breedonk wordt opgesloten alwaar men een eigen folterkamer heeft. Het tekent heel duidelijk het beeld van die tijd.

Waar ik in het begin aan moest wennen, was de Vlaamse taal en het feit dat het verhaal door de tijd heen springt. Maar dit duurde maar even.
Het verhaal maakte me nieuwsgierig en trok me mee omdat het in een vlot tempo is geschreven. Het was behalve leerzaam, ook nog een erg emotioneel liefdesverhaal, waar ik via het boek deel van kon zijn.
Het ontroerde me ook en de personages zijn zo beschreven dat ik daar ook een goed beeld van had. Bovendien is het wel duidelijk dat een oorlog niet over is als deze is afgelopen.

Ik geef vijf sterren, omdat ik het een geweldig boek vind en er niet geloof in de stelling, dat het altijd beter kan.