Grunbergiaans goed

“Als ieder mens een boek was, dan was papa een gebruiksaanwijzing van minstens zeven delen.”

Tijdens onze vakantie was dit het eerste boek dat ik las. Ik wilde op zeker gaan. En meestal is Grunberg zo’n zekerheid voor mij. En hij stelde mij niet teleur. Dit boek verscheen in 2000 onder pseudoniem van Marek van der Jagt. Grunberg had zich echter de moeite kunnen besparen. Dit is boek is zo Grunbergiaans dat elke recensent (recensies van al zijn boeken staan op zijn website, heel handig) zijn naam al noemde destijds.

Marek, de hoofdpersoon en ik-verteller, beschrijft vooral zijn zoektocht naar de amour fou. In de Duitse vertaling is Amour fou dan ook de titel. De familie van der Jagt woont in Wenen en is puissant rijk. Een heerlijk decor met een excentrieke moeder:

“Mama was een vrouw die soms vergat dat ze kinderen had, maar als je daarmee rekening hield was ze een hele goede moeder.”

Absurd. Hilarisch. Ook afstandelijk: Grunberg weet mij nooit emotioneel te raken. Maar hij is wel een van de weinige schrijvers die mij hardop kan laten lachen.

“Papa had een hekel aan mama’s gedachten over reïncarnatie. Hij zei weleens: ‘Jullie moeder hoort thuis in de middeleeuwen.’”