De centrale beuk, fantastisch boek

Bij het schooltje van Shancarrig in Ierland staat een hele grote beuk. Ieder jaar kerven de kinderen die de school verlaten hun initialen in de boom.
Het boek begint met het bezoek van de bisschop, een groot feest! Een klas haalt een streek uit met de cake. Veel kinderen uit de klas worden gevolgd, net als de juffen en enkele andere kinderen van school. Shancarrig is een klein dorp. Iedereen kent elkaar. Sommige kinderen worden geboren in de “huisjes”, de armsten en dronkelappen wonen daar. Maar er zijn ook kinderen die een betere start in het leven maken.
Zo raakt Maura Brennan uit de huisjes jong zwanger, ze trouwt, maar als het jongetje na de geboorte het syndroom van Down blijkt te hebben, verdwijnt de man van Maura met de noorderzon. Maura vertrekt, in tegenstelling tot haar broers en zussen niet naar Engeland. Ze blijft met haar zoon in Shancarrig en ze poetst daar de huizen. Ze is heel tevreden met haar lot en dat maakt haar tot een sterke, misschien wel de sterkste personage uit het boek. Maar we lezen ook over Madeleine, de schoolassistent die verliefd wordt op een kapelaan, juf Nora Kelly, Eddie een leerling uit de klas, Leo het meisje uit het grote huis, Nessa de hoteldochter, Naill zoon van de notaris, Declan de zoon van de dokter, Foxy uit de “huisjes” enz. Kapelaan Gunn heeft geen hoofdrol in dit boek, maar duikt telkens weer op en is een bindende factor in het dorp en het boek.
Maeve Binchy heeft een roman geschreven die de sfeer van het Ierse dorp uitademt. De personages gaan leven. Het boek gaat in de lezer zitten.
Maeve Binchy was een Ierse schrijfster die prachtige menselijke en vooral Ierse verhalen schreef.