Lezersrecensie
Jouw droom is niet mijn droom.
Voor de leesclub De boekenreizigers las ik het boek De wedstrijd van Koen D,Haene.
Op de cover zien wij mensen die in een stadion zitten. De titel geeft aan waarom de mensen in het stadion zitten. Het is een cover die geschilderd is.
Hij komt voor de lange, ronde muur van de loods, Die is sinds vele maanden vol geschilderd en volgespoten met graffiti. Geen gore tekeningen of ranzige teksten, maar mooie en kleurrijke taferelen. Hij herkent ondertussen de twee jongens die de tekeningen op de muur maken. Jente en Klaus heten ze. Als zij er zijn om te spuiten en te schilderen gaan de anderen in een halve kring om hen heen staan terwijl ze hun bewondering luid laten horen.
Juan en Robbie zijn 2 broers. Ze hebben beide hun eigen passie. Robbie is bezeten van voetbal en Juan van tekenen. De beide jongens zijn naar oud voetballers vernoemd. Robbie is genoemd naar Rob Rensenbrink en Juan naar Juan Lozano. Vader wilde altijd prof voetballer worden wat hem helaas niet gelukt is. Hij ziet nu graag dat zijn zoon Robbie dit gaat worden. Vader zit hem erg op de huid en het moet altijd beter. Juan tekent het liefst stripverhalen en zijn vader vindt dat helemaal niets. Er zit volgens zijn vader geen toekomst in tekenen. Moeder probeert alles te lijmen. Dan ontmoet Robbie een meisje. Hoe gaat dit verder? Gaat vader water bij de wijn doen of verliest hij beide zonen?
Het is een goed boek. Iedere vader en moeder die teveel wil van zijn kind zou zeker dit boek moeten lezen. Ieder kind heeft zijn eigen dromen en moet daar in kunnen blijven geloven. Een ouder moet niet zijn dromen op een kind projecteren. Het boek heeft veel thema’s zoals liefde, vriendschap, vader-zoon relatie. Het belangrijkste in dit boek is dat iedereen zichzelf moet kunnen zijn. Het is een prettig geschreven boek en toen ik eraan begon wilde ik blijven lezen omdat ik graag wilde weten hoe het af zou lopen met de jongens.
Op de cover zien wij mensen die in een stadion zitten. De titel geeft aan waarom de mensen in het stadion zitten. Het is een cover die geschilderd is.
Hij komt voor de lange, ronde muur van de loods, Die is sinds vele maanden vol geschilderd en volgespoten met graffiti. Geen gore tekeningen of ranzige teksten, maar mooie en kleurrijke taferelen. Hij herkent ondertussen de twee jongens die de tekeningen op de muur maken. Jente en Klaus heten ze. Als zij er zijn om te spuiten en te schilderen gaan de anderen in een halve kring om hen heen staan terwijl ze hun bewondering luid laten horen.
Juan en Robbie zijn 2 broers. Ze hebben beide hun eigen passie. Robbie is bezeten van voetbal en Juan van tekenen. De beide jongens zijn naar oud voetballers vernoemd. Robbie is genoemd naar Rob Rensenbrink en Juan naar Juan Lozano. Vader wilde altijd prof voetballer worden wat hem helaas niet gelukt is. Hij ziet nu graag dat zijn zoon Robbie dit gaat worden. Vader zit hem erg op de huid en het moet altijd beter. Juan tekent het liefst stripverhalen en zijn vader vindt dat helemaal niets. Er zit volgens zijn vader geen toekomst in tekenen. Moeder probeert alles te lijmen. Dan ontmoet Robbie een meisje. Hoe gaat dit verder? Gaat vader water bij de wijn doen of verliest hij beide zonen?
Het is een goed boek. Iedere vader en moeder die teveel wil van zijn kind zou zeker dit boek moeten lezen. Ieder kind heeft zijn eigen dromen en moet daar in kunnen blijven geloven. Een ouder moet niet zijn dromen op een kind projecteren. Het boek heeft veel thema’s zoals liefde, vriendschap, vader-zoon relatie. Het belangrijkste in dit boek is dat iedereen zichzelf moet kunnen zijn. Het is een prettig geschreven boek en toen ik eraan begon wilde ik blijven lezen omdat ik graag wilde weten hoe het af zou lopen met de jongens.
2
Reageer op deze recensie