Vrijheid begint waar regels eindigen!

Voor de leesclub van De boekenreizigers mocht ik het boek Het huis met het blauwe dak van Margareth Hillebrand lezen.

Op de cover zie je een prachtig huis met een blauw dak. Wie soms over de N44 rijdt ziet dit huis staan. Het huis staat aan de Rijksstraatweg in Wassenaar en heet officieel villa Beukenhage. Oud-minister Luns en zijn gezin hebben er gewoond en ook is er de onafhankelijkheidsverklaring van Indonesië getekend. Nu is er een prachtig boek over geschreven.

Ze voelt zich opeens weer achttien. Reuring! Dat was wat e wilde toen ze besloot uit haar penthouse te vertrekken. In haar eentje zou ze nooit naar zoiets toegaan, maar met Max wel. Hij lijkt haar ticket naar een wereld vol beweging. Max had vast iets anders verwacht toen ze over haar bucketlist begon; Museum, theater, films. Zulke keuzes liggen gezien haar achtergrond inderdaad meer voor de hand. Die cultuuruitingen heeft ze moeiteloos opzijgeschoven en ingeruild voor de silent disco omdat ze dat nooit eerder heeft gedaan en het daarom bucketlistwaardig vindt. de tickets zijn snel besteld, daarna struint ze internet af voor toepasselijke verkleedkleren.

Nadat haar grote liefde Ralph is overleden voelt Juliette zich eenzaam in haar penthouse. Ze geniet niet meer van het leven. Ze neemt een drastische beslissing en verkoopt haar penthouse. Ze wil gaan wonen in een zorgvilla die De barones heet. Ze komt daar eigenlijk niet voor in aanmerking omdat ze nog gezond is. Juliette weet een oplossing daarvoor en doet alsof zij slecht te been is en dingen laat vervuilen. Ze mag het huis in. Al snel komt ze erachter dat het wonen daar niet is wat ze had verwacht. Het is een dooie boel daar en niets lijkt op de brochure die ze gezien heeft. Dan ontmoet ze Max. Hij woont ook in De Barones en is daar ook onder valse voorwaarden binnengekomen. Samen gaan ze wat leven in de brouwerij brengen. Helaas zijn er ook mensen die het Juliette en Max niet gunnen. Laten zij zich tegenhouden door regels? Komen ze erachter dat Juliette en Max er eigenlijk niet thuishoren?

Wat een heerlijk boek heeft Margareth geschreven. Ik werk zelf in de thuiszorg en daardoor weet ik ook dat alles draait om indicaties en niet om de mens zelf. De thema,s die beschreven zijn de eenzaamheid onder ouderen, het vinden van goed personeel, voldoende budget en het zorgbeleid. Het boek is ondanks deze onderwerpen geen saai, droog boek. Integendeel juist. Het is op een vlotte en vrolijke manier geschreven. Ik heb oprecht genoten van de avonturen Van Juliette en Max. Ook de andere personen die in het boek voorkomen zijn goed omschreven en geven het boek zeker een meerwaarde. Omdat niet iedereen het goed voor heeft met de ouderen is het soms zeker ook spannend. Ik raad iedereen aan die van een feelgoodroman met diepgang houdt zeker dit boek te lezen. En ikzelf? Ik hoop dat er een vervolg komt met Juliette en Max.