Lezersrecensie
geweldig boek!
Met de boekenclub De boekenreizigers hebben we het boek “het meisje dat er niet mocht zijn” geschreven door Wilma Geldof Gelezen.
Op de cover zien we een blond en donkerharig meisje. De titel trok mij gelijk aan hoewel ik geen idee had wat ik ervan kon verwachten. De bommenwerpers en het prikkeldraad geven aan dat het over de oorlog moet gaan.
De verhalen moeten blijven leven, zegt Goedemans. En daarom moeten wij iemand interviewen over de oorlog. “je ouders bijvoorbeeld, zegt hij. Ouders…. Ja, hoor . Mama zeker! Ik durf het woord oorlog” thuis nauwelijks te noemen. “het mag ook een ander familielid zijn. Of je buurman, zegt Goedemans, als hij mijn schrik ziet. Vandaag is hij aardig. “het hoeven niet je vader of moeder te zijn. Vader. Dat woord veroorzaakt altijd mist in mijn hoofd. Ik luister even niet meer. Vader. Het steekt. Ik wil het niet voelen, want het is onzin: hoe kan iets wat er niet is je nou pijn doen?
Het verhaal is in twee tijdsvlakken verdeelt.
1961: Haarlem. Ditte is 16 en moet voor school een opdracht maken over de tweede wereldoorlog. Ze moeten iemand interviewen over de oorlog. Dit moet zij samen met een nieuw meisje uit de klas Rivka doen, Rivka is een joods meisje. Nora de moeder van Ditte verteld eigenlijk niets over het verleden. Ook niet over wie haar vader is. Ze denkt dat haar vader dood is. Dan ontdekt ze brieven van haar biologische vader. Komt zij meer te weten? Blijft haar vriendschap met Rivka bestaan? Leeft haar vader nog?
1943: Haarlem. Nora is 16 en zit in het verzet. Dit doet ze met plezier want ze is tegen de Duitsers. Op een gegeven moment komt ze een Duitse soldaat tegen die ze uitnodigt om wat te gaan drinken, omdat ze bang is dat hij anders erachter komt waar ze mee bezig is. Ze krijgt gevoelens voor deze jonge soldaat. Is hij echt zoals hij zegt te zijn?
Wat een heerlijk boek om te lezen. Wilma geeft de pijn van Ditte en Nora heel goed weer, je voelt soms zelf hun pijn en wanhoop. De hoofdpersonages worden heel goed uitgediept. De schrijfstijl is lekker vlot met korte hoofdstukken. De thema’s die onder andere besproken worden zijn familiegeheimen, liefde in oorlogstijd, oorlogstrauma voor het nageslacht. Het boek was zo ontzettend boeiend dat ik het in 1 dag uitgelezen heb. Ik wilde zo graag weten hoe het verder ging. Ik kan maar 1 tip geven: lees dit boek! Het is een heerlijk boek om te lezen. Ondanks de hardheid van de oorlog.
Op de cover zien we een blond en donkerharig meisje. De titel trok mij gelijk aan hoewel ik geen idee had wat ik ervan kon verwachten. De bommenwerpers en het prikkeldraad geven aan dat het over de oorlog moet gaan.
De verhalen moeten blijven leven, zegt Goedemans. En daarom moeten wij iemand interviewen over de oorlog. “je ouders bijvoorbeeld, zegt hij. Ouders…. Ja, hoor . Mama zeker! Ik durf het woord oorlog” thuis nauwelijks te noemen. “het mag ook een ander familielid zijn. Of je buurman, zegt Goedemans, als hij mijn schrik ziet. Vandaag is hij aardig. “het hoeven niet je vader of moeder te zijn. Vader. Dat woord veroorzaakt altijd mist in mijn hoofd. Ik luister even niet meer. Vader. Het steekt. Ik wil het niet voelen, want het is onzin: hoe kan iets wat er niet is je nou pijn doen?
Het verhaal is in twee tijdsvlakken verdeelt.
1961: Haarlem. Ditte is 16 en moet voor school een opdracht maken over de tweede wereldoorlog. Ze moeten iemand interviewen over de oorlog. Dit moet zij samen met een nieuw meisje uit de klas Rivka doen, Rivka is een joods meisje. Nora de moeder van Ditte verteld eigenlijk niets over het verleden. Ook niet over wie haar vader is. Ze denkt dat haar vader dood is. Dan ontdekt ze brieven van haar biologische vader. Komt zij meer te weten? Blijft haar vriendschap met Rivka bestaan? Leeft haar vader nog?
1943: Haarlem. Nora is 16 en zit in het verzet. Dit doet ze met plezier want ze is tegen de Duitsers. Op een gegeven moment komt ze een Duitse soldaat tegen die ze uitnodigt om wat te gaan drinken, omdat ze bang is dat hij anders erachter komt waar ze mee bezig is. Ze krijgt gevoelens voor deze jonge soldaat. Is hij echt zoals hij zegt te zijn?
Wat een heerlijk boek om te lezen. Wilma geeft de pijn van Ditte en Nora heel goed weer, je voelt soms zelf hun pijn en wanhoop. De hoofdpersonages worden heel goed uitgediept. De schrijfstijl is lekker vlot met korte hoofdstukken. De thema’s die onder andere besproken worden zijn familiegeheimen, liefde in oorlogstijd, oorlogstrauma voor het nageslacht. Het boek was zo ontzettend boeiend dat ik het in 1 dag uitgelezen heb. Ik wilde zo graag weten hoe het verder ging. Ik kan maar 1 tip geven: lees dit boek! Het is een heerlijk boek om te lezen. Ondanks de hardheid van de oorlog.
1
Reageer op deze recensie
