Lezersrecensie
Meer dan zomaar een meisje op een schilderij
Met de boekenclub De boekenreizigers hebben we het boek La Petite Irène van Brigitte Bloem gelezen.
Op de cover staat een schilderij van een meisje. Het is gemaakt door de bekende schilder Renoir.
Er is iets achter mijn bed gevallen. Met kracht schuif ik het zware metalen ledikanten aan de kant en pak het gevallen kledingstuk. Een vloerplank licht schuin over een andere plank. Met mijn voet probeer ik hem terug te duwen. Dat lukt niet. Ik ga door de knieën en zie nu dat de losse plank onderdeel is van een luik. Ik til het een klein en eindje omhoog en verwacht elk moment een muizenfamilie In de ogen te kijken. Gelukkig is er zo op het eerste gezicht geen levend wezen te bekennen. Wel zie ik een lapje stof, waar ik instinctief aan trek. Het is een linnen tas, of eigenlijk meer een zak. Het ruikt al net zo muf als de rest van de kamer. Als ik de stoffen zak nieuwsgierig openmaak, blijkt er een koffertje in te zitten. Met mijn vingers strijk ik over het blauwe leer en herken de ruwe structuur. Het is segrijn, gemaakt van roggen of haaienhuid! Mijn grootmoeder had een koffertje van hetzelfde materiaal. Ze bewaarde er haar sieraden in.
Tamar is een studente die als au pair iets bij wil verdienen en gaat aan de slag in Parijs. Op een dag vindt ze een koffertje met kleding van een baby en dagboeken die door Irène zijn geschreven. Tamar wil weten wie Irène is en gaat het dagboek lezen. Haar interesse is gewekt. Op een gegeven moment gaat ze op zoek naar het schilderij van La Petite Irène. Tamar gaat op zoek naar familie van Irène om de spullen en het dagboek te geven. Zou er nog familie zijn?
Wat een heerlijk boek om te lezen. Brigitte heeft een historisch verhaal geschreven wat vlot te lezen is en je steeds nieuwsgierig houdt. In die tijd was het normaal dat er door schilders een schilderij gemaakt werd van kinderen, Renoir is een grote schilder. De dagboekfragmenten maken het tot een geheel. Het is een mooi verhaal met een bijzonder eind. Ik zou zeggen: lezen dit boek en leer wat van de kunst en het leven in die tijd.
Op de cover staat een schilderij van een meisje. Het is gemaakt door de bekende schilder Renoir.
Er is iets achter mijn bed gevallen. Met kracht schuif ik het zware metalen ledikanten aan de kant en pak het gevallen kledingstuk. Een vloerplank licht schuin over een andere plank. Met mijn voet probeer ik hem terug te duwen. Dat lukt niet. Ik ga door de knieën en zie nu dat de losse plank onderdeel is van een luik. Ik til het een klein en eindje omhoog en verwacht elk moment een muizenfamilie In de ogen te kijken. Gelukkig is er zo op het eerste gezicht geen levend wezen te bekennen. Wel zie ik een lapje stof, waar ik instinctief aan trek. Het is een linnen tas, of eigenlijk meer een zak. Het ruikt al net zo muf als de rest van de kamer. Als ik de stoffen zak nieuwsgierig openmaak, blijkt er een koffertje in te zitten. Met mijn vingers strijk ik over het blauwe leer en herken de ruwe structuur. Het is segrijn, gemaakt van roggen of haaienhuid! Mijn grootmoeder had een koffertje van hetzelfde materiaal. Ze bewaarde er haar sieraden in.
Tamar is een studente die als au pair iets bij wil verdienen en gaat aan de slag in Parijs. Op een dag vindt ze een koffertje met kleding van een baby en dagboeken die door Irène zijn geschreven. Tamar wil weten wie Irène is en gaat het dagboek lezen. Haar interesse is gewekt. Op een gegeven moment gaat ze op zoek naar het schilderij van La Petite Irène. Tamar gaat op zoek naar familie van Irène om de spullen en het dagboek te geven. Zou er nog familie zijn?
Wat een heerlijk boek om te lezen. Brigitte heeft een historisch verhaal geschreven wat vlot te lezen is en je steeds nieuwsgierig houdt. In die tijd was het normaal dat er door schilders een schilderij gemaakt werd van kinderen, Renoir is een grote schilder. De dagboekfragmenten maken het tot een geheel. Het is een mooi verhaal met een bijzonder eind. Ik zou zeggen: lezen dit boek en leer wat van de kunst en het leven in die tijd.
2
Reageer op deze recensie
