wat een verhaal!

Via de leesclub van De boekenreizigers mocht ik het boek Drenkman van Frank Peters gelezen.
Op de cover zie je een maan met een doodskop erin. Het is een laboratorium met een muisje en pillen. Omdat het donker is ziet het er angstaanjagend uit. Het nodigt uit om het boek op te pakken en mee naar de kassa te nemen.

Gelukkig hadden de tabletten onmiddellijk effect, of in ieder geval gaven ze hem het idee van verlichting. Hij zag de lichten van de Clubman: ze sloegen links af een zandpad in. Hij moest zich concentreren; de weg links leek ineens te golven, bijna vloeibaar. Bovenaan ging hij rechtsaf, de dijk op. De trommels in zijn hoofd bonkten: tamtedededamdam, tamtededamdam. Vreemde witte stipjes flitsen op in de gloed van zijn koplampen.

Rik verblijft op zijn landgoed, hij is daar helemaal alleen. Op een gegeven moment wordt hij herenigd met Sandra Molenaars. Zij is regisseur. Ze worden door de Belgische mycoloog Gerard Rapaille benaderd. Er blijkt een farmaceutisch bedrijf te zijn dat medicatie tegen alzheimer aan het ontwikkelen is. Het is een medicijn gebaseerd op bijzondere paddenstoelen. In het begin lijkt het allemaal goed te gaan, maar later blijkt het tegendeel. Rik vecht ook nog tegen zijn eigen demonen. Komt alles goed? Ontdekt Rik wat er met zijn broer gebeurt is? Wat houdt het bedrijf verborgen?

Ik heb helaas het boek Het meisje bij het venster niet gelezen, ik wist niets van her verleden van Rik en Sandra. Ik denk wel dat het fijn is als je Het meisje bij het venster wel gelezen hebt. Het is een spannend boek wat mij vanaf het begin wist te boeien. De verhaallijnen wisselen zich af en komen aan het einde allemaal samen. De personages zijn allemaal goed uitgewerkt. De duistere kanten van het farmaceutisch bedrijf worden heel goed omschreven. Het is een thriller die meer dan een thriller is. Ik hoop dat er snel een deel drie mag komen.