Blake en Wilmink: een goede combinatie

De typische Quentin Blake stijl en de rijmende tekst van Willem Wilmink werken prima samen in dit prentenboek. Het is een boek om voor te lezen en dan samen de kaketoes (in mijn oudere versie staat nog kakatoes) te zoeken. De kaketoes verstoppen zich in het hele huis dus we zien de keuken, de huiskamer, de kelder, de zolder enz. En dan lees je het boek nog een keer, en dan nog een keer. En elke keer blijf je maar kijken naar de tekeningen: de kaketoes verstopt tussen alle rommel en oude dingen op zolder, bij de wijnflessen in de kelder, op de stortbak van het toilet. en zo meer. De tekst komt wat archaïsch over, maar dat past eigenlijk wel bij die verstrooide professor in dat grote huis. Nadeel is dat er wel wat moeilijke woorden gebruikt worden, zo begroet de professor elke dag zijn kaketoes met: "de armen gespreid en heel toegewijd: 'Gevederde vrienden, goedendag!'"