Een dag in de bubbel van het ziekenhuis

Een week na het paraplugesprek waarin Fitz (twaalf jaar en drie weken) en haar zus Bente van hun ouders horen dat ze gaan scheiden, dat hun vader al een ander huis heeft gevonden en dat er afspraken zijn gemaakt over wie wanneer de kinderen heeft, raakt Bente gewond aan haar vinger. Fitz, Bente en haar vader gaan naar de eerste hulp in het ziekenhuis. Daar ontmoet ze de knappe 15 jarige Adam die in het ziekenhuis is vanwege zijn te vroeg geboren broertje, en Primula die een openhartoperatie heeft ondergaan. Buiten sneeuwt het, in het ziekenhuis is het druk bij de eerste hulp en stil op de gangen en verdiepingen waar Fitz met Adam komt.
Primula is dol op verhalen over liefde en weet alles over verliefdheid, Adam heeft het moeilijk met zijn te vroeg geboren broertje die nog “helemaal niemand” is, en Fitz is boos. Ze weet dat een derde van de huwelijken eindigt in een scheiding. Ze heeft haar moeder tegen haar vader horen zeggen dat ze “superveel zin had in een weekend zonder kinderen. Want dan kon ze eindelijk weer zichzelf zijn.” Fitz springt liever in lava dan dat ze ooit verliefd wordt. Waarom zou ze Primula helpen met het bij elkaar brengen van Yasmine en dokter De Gooijer? Als ze later toch weer uit elkaar zullen gaan?

Er gebeurt veel in dit boek, maar nergens voelt het gehaast aan. De beschrijvingen van de stille gangen, het uitzicht over de besneeuwde omgeving en de observaties van Fitz geven rust en maken dat de lezer steeds even stilstaat bij de achtergrond en betekenis van uitspraken en situaties. Een voorbeeld: “Bij ons thuis – ik bedoel in mama’s huis- is een vloer van steen. Als je daar glas laat vallen, spat het in duizend stukjes uit elkaar. Dagen, weken later vind je nog steeds nieuwe scherven. En zo is het dus ook na het Paraplugesprek. Het gesprek is voorbij, maar elke dag vind ik nog nieuwe scherven. Sommige zijn klein en kan ik makkelijk weer vergeten. Andere zijn reusachtig en steken recht in mijn buik.”(pag. 31)

Heel knap dat het boek helemaal niet zwaar is ondanks alle zeker niet luchtige onderwerpen.
Een aanrader voor kinderen én voor ouders.Terecht bekroond met de Gouden Griffel 2016.